آنا نعمتی؛ چگونه از خط قرمزها گذشت؟
فعالیت در زمینه مادلینگ؛
ستاره نیوز
هنوز هم بعد از این همه سال خاطره بازی «آنا نعمتی» در سریال «مسافر» در ذهن علاقه‌مندان مانده و اگرچه سال‌ها از آن حضور دیدنی می‌گذرد و او کارهای بسیاری را بازی کرده اما هنوز هم با آن نقش شناخته می‌شود.
نعمتی همیشه سعی کرده تا با نقش‌های متفاوت، در کارهایی خاص، استایل و قالبی ویژه برای خودش بتراشد و تا اینجای کار هم نشان داده که در این زمینه موفق عمل کرده است. او اگرچه این روزها در زمینه مادلینگ، فعالیت گسترده‌ای دارد اما نشان داده که بازیگری همچنان دغدغه اصلی‌اش است و در سال‌های اخیر هم روند رو به رشدش این مهم را اثبات می‌کند.
فضای گرم عصر یخبندان
بخشی از رضایت شما از حضور در یک فیلم زمانی اتفاق می‌افتد که شما وارد فاز فیلمبرداری شده‌اید و فضای آرامی که در کار وجود دارد می‌تواند به نقطه مشخصه‌ای بدل شود که جدای از نقش و داستان، اصلا کار را دوست داشته باشید یا نه. به جرات می‌گویم «عصر یخبندان» یکی از آرام‌ترین فضاهای پشت صحنه را داشت و همه چیز تحت مدیریت خوبی قرار داشت که باعث شد خستگی ناشی از کار نماند و تا انتهای کار پرانرژی ادامه بدهیم.
جذابیت در تفاوت
در طول این سال‌ها به جز چند تجربه، سعی کرده‌ام نقش‌هایی را بپذیرم که کاملا متفاوت از کارهای قبلی‌ام باشند و بازی کردنش برای خودم هم هیجان‌انگیز و جالب باشد تا بتواند مخاطب را هم جذب کند. «مهتاب» در فیلم «عصر یخبندان» از همین دست نقش‌هاست که می‌توانم بگویم یکی از متفاوت‌ترین نقش‌های من است که در ذهن مخاطب خواهد ماند؛ نقشی که به نوعی کاملا مستقل از ماجرا بوده و ارتباط چندانی با سایر نقش‌های فیلم ندارد.
رد شدن از خط قرمز
سوژه‌ای که فیلم به آن پرداخته یکی از معضلاتی است که در جامعه شاهدش هستیم و شاید عبور از این خط قرمز در یک اثر فرهنگی برای طرح مساله، لازم باشد. همین که افرادی هستند که در میان این همه سوژه سطحی، دغدغه طرح مساله دارند و می‌خواهند حرفی جدی را بزنند و معضلی را نشان بدهند، خودش کار قابل احترامی است و من خوشحالم اگر سال گذشته تنها یک حضور سینمایی داشتم، چنین اثری بود.
انتخاب با درصدی خطا
در انتخاب نقش و کار عوامل مختلفی دخیل هستند؛ اما قطعا در مورد بسیاری از هنرمندان چند عامل همیشه حرف اول را می‌زنند؛ برای مثال فیلمنامه، ویژگی‌های نقش و توانایی‌های کارگردان همیشه جزو مهم‌ترین المان‌های لازم برای حضور من در یک کار است. با این حال شما همیشه نمی‌توانید مطمئن باشید موردتوجه قرار دادن همه این عوامل و شرایط، نتیجه کارتان خوب و صددرصد به آنچه در ذهن داشتید، نزدیک است و من هم مانند بسیاری دیگر در این زمینه اشتباهاتی داشتم.
زیبایی و شخصیت
نمی‌توان منکر جذابیت ظاهری یک بازیگر شد اما آنچه واقعیت دارد این است که دوربین تنها زیبایی چهره شما را نمایش نمی‌دهد و کلیتی از حضور شما را تصویر می‌کند که بخشی از این جاذبه شخصیت خود شماست. در این سال‌ها متوجه شدم و یاد گرفتم مهم این است که دوربین تو را درست تصویر کند نه اینکه الزاما زیبا نشان بدهد.
برای همین دیگر ترسی از این نداشتم که در ایفای نقش‌ها قالب‌شکنی کنم؛ مثلا در «یکی می‌خواد باهات حرف بزنه» حدود ۱۰ کیلوگرم به وزنم اضافه کردم تا نقش بهتر و باورپذیرتر بشود. زمانی که آن کار تمام شد، پیشنهاد بازی در «انارهای نارس» را دریافت کردم که شرایط فیزیکی دیگری را می‌طلبید و حتی نیاز به گریم و طراحی لباس متفاوتی داشت که از خودم و خانواده‌ای که در آن رشد کرده بودم بسیار دور بود.
آناهیتا نعمتی در نمایی از فیلم «یکی می‌خواد باهات حرف بزنه»
از دل خانواده هنردوست
پدر و مادرم هر دو فرهنگی هستند. حتی مادربزرگم در حوزه فرهنگ فعالیت می‌کردند. من در چنین فضایی بزرگ شدم. فضایی که پدرم به نوع مرا به سمت کارهایی چون نقاشی و خطاطی و حتی ورزش هل دادند. چیزی که جالب بود این است که من در آن سال‌ها حتی به بازیگری فکر نمی‌کردم و علاقه اصلی‌ام موسیقی بود اما بعد از کنکور و قبولی‌ام در رشته هنرهای دراماتیک این مسیر تازه را پیدا کردم.
نخستین تست بازیگری
زمینه بازیگری من در کلاس‌های مرحوم استاد سمندریان شکل گرفت. آن زمان افراد زیادی برای گرفتن تست به آموزشگاه می‌آمدند که در یکی از آن تست‌ها برای نقشی در فیلم «هیوا» ساخته «رسول ملاقلی‌پور» انتخاب شدم. خوشبختانه اولین کارم با استقبال منتقدان و مخاطبان مواجه شد و همین موضوع من را برای ادامه کار دلگرم کرد.