حساسیت را از خود دور کنید./حساس نباشید.
حساسیت را از خود دور کنید./حساس نباشید.
استرس، ناشی از فشار و آرامش، نتیجه آسودگی است. همه ما هر روزه در برابر فشارها و آسودگی‌هایی قرار می‌گیریم و از خود عکس‌العمل‌های متفاوتی نشان می‌دهیم، وقتی آسوده‌ایم، از صمیم قلب راضی هستیم و خنده بر لبان خود داریم و زمانی که تحت فشارهای ناراحت کننده قرار می‌گیریم، می‌لرزیم و حتی به گریه می‌افتیم. تمامی این عکس‌العمل‌ها اتفاقی یا تصادفی نیست، بلکه ارگانیزم و روح انسان به گونه‌ای طراحی شده است که متناسب با هر عملی، عکس العمل منطبق با آن را ارائه می‌دهد که به این عکس العمل‌ها، مکانیزم‌های دفاعی می‌گویند. نقش و اهمیت این مکانیزم‌ها به حدی است که اگر تطابق و همسویی خود را با عمل شکل گرفته از دست دهند، نوعی عدم انطباق و نایکنواختی مشاهده می‌شود، مثل فردی که در روز مرگ عزیزترین دوستش، سرشار از شادی و شعف شود؛ در ارتباط‌با فشارهای زندگی و استرس‌های ناشی از آن نیز مکانیزم‌های دفاعی انسان‌ها هرچند متفاوت ولی عمدتا لحظه‌ای و در عین حال پرقدرت هستند و همین عکس العمل است که شما را در برابر خطرات، مورد حفاظت و نگهداری قرار می‌دهد.
– سیستم پاسخگوی بدن انسان به تناسب نوع عمل وارده بر آن، واکنش نشان می‌دهد، به عنوان مثال در برابر حرکتی‌استرس زا، انعکاس‌هایی صورت می‌گیرد که جسم و جان انسانی را یا به سمت دفاع و مقابله یا به سمت پذیرش و کوتاه آمدن سوق می‌دهد، آن دسته از انسان‌هایی که از میزان کنترل کمتری بر حوادث و اتفاقات تنش زا و استرس‌آور، برخوردارند، همیشه با استرس و نگرانی بیشتری مواجه هستند. به خاطر داشته باشیم که اگر میزان و مدت استرس در فردی از حد معمول گذر کند و حالتی متناوب به خود بگیرد، این احتمال وجود دارد که هورمون‌های استرس‌زا همه فرآیندهای فیزیکی و بدنیتان را دچار اختلال و سردرگمی کند، از سیستم ایمنی بدنتان گرفته تا سیستم عصبی، گوارشی و دیگر دستگاه‌های بدن، همچون قلب و عروق؛ بنابراین برای آنکه دچار چنین وضعیت‌های تاسف باری نشویم، لازم است که با تلاش و کوشش فراوان، خود را در وضعیت تعادل و آرامش روحی و جسمی نگه داریم و ضمن پرهیز از حساسیت‌های شدید و بی مورد از انطباق‌پذیری و جامعه پذیری هر چه بیشتری برخوردار شویم، تا اینکه شاید بتوانیم به میزان قابل توجهی، عوامل استرس زا را به کنترل خود در آورده و در سایه تجربیات زندگی، هرچه کمتر و اندک‌تر خود را درگیر محیط‌ها و فضاهای نگران کننده کنیم، اگر توانستیم درگیر فضای استرس نشویم، پس از مدتی نگاه و دیدگاهمان نیز نسبت به منفی‌نگری‌ها، دغدغه‌ها و حساسیت‌ها کمتر و کمتر خواهد شد؛ زیرا افرادی بیشتر در معرض تنش قرار می‌گیرند که هر چه بیشتر عوامل شکل گیری آن را در محیط و افکار خود داشته باشند؛ البته اینکه فکر کنیم می‌توانیم تنش و استرس را به طور کامل و همیشگی از خود دور کنیم، امکان‌پذیر نیست؛ زیرا حوادث و اتفاقات تنش زا جزئی از واقعیت‌های زندگی بشری است، ولی علیرغم همه اینها می‌توان با درایت و مدیریت، استرس‌ها را اعم از
فشارهای پیرامونی یا ناراحتی‌های درونی و فکری به میزان قابل توجهی کاهش داد؛ برای دستیابی به چنین حالتی، پیشنهاد می‌شود:
– عوامل تحریک کننده و خطر آفرین را بشناسید و در راستای کاهش آنها تلاش کنید.
– کردار و رفتارتان را به سمت آرامش و کنار آمدن و تعامل تغییر دهید.
– و مهمتر از همه نگرش و احساستان را به سمت مثبت نگری و شادابی هرچه بیشتر سوق دهید.
