پزشکی و سلامت

آزمایش خون کبد

آزمایش خون کبد : آیا با آزمایش خون کبد چرب مشخص میشود ؟

آزمایش خون کبدی بعضی از آزمایشات انجام شده در خون است. این تست ها می توانند برای ارزیابی عملکرد کبد یا آسیب کبدی مورد استفاده قرار گیرند.

آزمایش عملکرد خونی کبدی چیست ؟

تشخیص کبد چرب با آزمایش خون

ALT برای کنترل کبد اندازه گیری می شود. این تست معمولا” همراه تستهای دیگری همچون AST ، آلکالن فسفاتاز، لاکتات دهیدروژنار (LDH) و بیلی روبین درخواست می شود.

گام اولیه در تشخیص آسیب کبدی یک آزمایش خون ساده برای تعیین سطح آنزیم های خاصی (پروتئین) در خون است. در شرایط عادی، این آنزیم ها عمدتاً درون سلول های کبد قرار دارند.

اما زمانی که کبد به هر دلیلی آسیب دیده است این آنزیم ها به جریان خون ریخته می شود.

آنزیم ها پروتئین هایی هستند که در سراسر بدن حضور دارند هر کدام یک عملکرد منحصر به فرد دارند. آنزیم ها به سرعت (کاتالیز) واکنش های شیمیایی و معمولی در بدن کمک کنند.

از جمله مهم ترین آنزیم های کبدی حساس و به طور گسترده ای استفاده از آمینوترانسفرازها است.

آنها عبارتند از آسپارتات آمینوترانسفراز AST یا (SGOT) و آلانین آمینوترانسفراز ALT یا (SGPT) این آنزیم ها عمدتاً در سلول های کبدی و به میزان کمتر در سلول های عضلانی قرار دارند.

اگر کبد مجروح یا آسیب دیده باشد سلول های کبدی این آنزیم ها را به خون منتقل می کنند سطح آنزیم AST و ALT افزایش می یابد و سیگنال های بیماری کبد را نشان می دهد.

سایر آزمایش های خون مربوط به کبد، اندازه گیری برخی از آنزیم های دیگر کبد است.

علاوه بر AST و ALT، آلکالن فسفاتاز، ۵ نوکلئوتیداز و گاما گلوتامیل ترانسپپتیداز (GGT)، بعضی از آنزیم های دیگر موجود در کبد هستند. تمرکز این مقاله به طور عمده بر روی آنزیم های کبدی، AST و ALT است.

آنزیم های آمینوترانسفراز (ALT ،(AST چیست ؟

آنزیم های آمینوترانسفراز، کاتالیز واکنش های شیمیایی هستند که در آن یک گروه آمینو از یک اسید آمینه (اسیدهای آمینه تشکیل دهنده بلوک های پروتئین) از مولکول اهدا کننده به یک مولکول گیرنده منتقل می شود از این رو، نام “آمینوترانسفرازها” را دارند.

اصطلاحات پزشکی گاهی اوقات می تواند گیج کننده باشد همانطور که در مورد این آنزیم ها نیز وجود دارد زیرا نام های قابل تعویض را دارند که معمولاً در مقالات پزشکی و غیر پزشکی به نظر می رسد. مثلا:

نام دیگر آمینوترانسفراز، ترانس آمیناز است.

  • آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) نیز به عنوان ترانس آمیناز گلوتامیک اگزالواستیک ترانس آمیناز سرم (SGOT) شناخته شده است.
  • آلانین آمینو ترانسفراز (ALT ) همچنین به عنوان گلوتامین پیروویک ترانس آمیناز سرم (SGPT) شناخته شده است.

به طور خلاصه، موضوعات AST = SGOT و ALT = SGPT آنزیم های تولید شده توسط کبد و دیگر انواع سلول ها هستند.

به طور معمول، AST و ALT آنزیم های آمینوترانسفراز چه هستند ؟

AST) SGOT) به طور معمول در انواع بافتها شامل کبد، قلب، عضله، کلیه و مغز یافت می شود.

هنگامی که هر یک از این بافت آسیب ببیند در سرم آزاد می شود. برای مثال، سطح AST در سرم در حملات قلبی یا آسیب عضلانی افزایش می یابد.

بنابراین، شاخص بسیار خاصی از آسیب کبدی نیست زیرا افزایش آن می تواند به عنوان یک نتیجه در سایر بافت های آسیب دیده رخ دهد.

ALT) SGPT)، در مقابل، به طور معمول در کبد یافت می شود. این بدان معنا نیست که آن را به طور انحصاری در کبد قرار داده، اما این جایی است که بیشترین تمرکز را دارد.

این به علت آسیب کبدی به جریان خون منتقل می شود. بنابراین، آن به عنوان یک شاخص نسبتاً مشخص از وضعیت کبد است.

سطوح نرمال AST و ALT چیست ؟

  • محدوده طبیعی مقادیر AST) SGOT) حدود ۵ تا ۴۰ واحد در هر لیتر سرم (قسمت مایع خون) است.
  • محدوده طبیعی مقادیر ALT) SGPT) حدود ۷ تا ۵۶ واحد در هر لیتر سرم است.

با این حال، محدوده های AST و ALT ممکن است کمی متفاوت باشد بسته به روش و پروتکل های استفاده شده توسط آزمایشگاه های مختلف در سراسر جهان. با این حال، محدوده مرجع نرمال به طور مرتب توسط هر آزمایشگاهی ارائه می شود و در گزارش فردی هر بیمار چاپ می شود.

معیارهای بالای تست های کبدی (AST وALT ) چیست ؟

AST) SGOT) و ALT) SGPT) شاخص های حساس نسبتاً خوبی برای آسیب یا آسیب کبدی از انواع مختلف بیماری ها یا شرایط هستند و به طور کل آنها آزمون های کبدی یا آزمایش خون کبد نامیده می شوند.

با این حال، باید تأکید کرد که سطوح بالاتر از حد طبیعی این آنزیم های کبدی نباید به طور خودکار با بیماری کبد معادل باشد. آنها ممکن است به معنی مشکلات کبدی باشند یا ممکن است نباشد.

به عنوان مثال، افزایش این آنزیم ها می تواند با آسیب عضلانی رخ دهد. تفسیر نتایج بالقوه AST و ALT بستگی به کل ارزیابی بالینی یک فرد است و بنابراین بهتر است توسط پزشکانی که در ارزیابی بیماری کبد و بیماری عضلانی تجربه می کنند انجام شود.

علاوه بر این، سطوح دقیق آنزیم های کبدی با میزان مشکلات کبدی یا پیش آگهی (چشم انداز) همخوانی ندارد. بنابراین، سطوح دقیق AST) SGOT) و ALT) SGPT) نمی تواند برای تعیین درجه بیماری کبد یا پیش بینی پیش آگهی برای عملکرد کبد مورد استفاده قرار گیرد.

برای مثال، افراد مبتلا به هپاتیت A حاد می توانند سطوح AST و ALT بسیار بالا (گاهی در هزاران واحد / لیتر) داشته باشند اما اکثر افراد مبتلا به هپاتیت A ویروسی حاد کاملاً بدون بیماری کبدی باقی می مانند.

برعکس، افراد مبتلا به عفونت هپاتیت C مزمن معمولاً فقط مقادیر AST و ALT کمی بالا دارند در حالی که آسیب های شدید کبدی و حتی زخم کبد (سیروز) پیشرفته دیده می شوند.

آیا نتایج آزمون AST و ALT نشان دهنده عملکرد کبد است ؟

مهم است که مشخص شود سطح ALT و AST عملکرد کبد را بازتاب نمی کند گرچه در جامعه پزشکی و نشریات پزشکی آنها به طور معمول و نادرست به عنوان آزمایش های عملکرد کبدی شناخته می شوند.

حتی در شرایطی که AST و ALT بسیار بالا هستند ممکن است کبد به درستی عمل کند. در نتیجه، اگر آنزیم های کبد شما افزایش یافته یا یک آزمون کبد بالا یا غیر طبیعی دارید شما باید از پزشک خود دقیقاً از نتایج همه آزمایشات مطلع شوید.

آزمایش خون برای تشخیص عملکرد کبد

آزمایش خون که واقعاً عملکرد کبدی را بازتاب می کند در زیر است:

مقادیر طبیعی (محدوده) ذکر شده برای مردان بالغ است – زنان و کودکان دارای مقادیر مشابه و کمی متفاوت از مقادیر آزمایش عادی هستند.

پانل انعقاد (زمان پروترومبین یا PT، و نسبت نرمال سازی بین المللی یا (INR): این آزمایش ها توانایی خون برای لخته شدن طبیعی و جلوگیری از خونریزی و کبودی را اندازه گیری می کند.

این عملکرد پروتئین های خاصی است که به نام عوامل لخته شدن به طور معمول در کبد تولید می شود. مقادیر عادی حدود ۹٫۵ تا ۱۳٫۸ ثانیه است.

  1. سطح آلبومین (هیپوآلبومینمی): آلبومین یک پروتئین بسیار رایج در خون است که با انواع عملکردها متفاوت است. همچنین فقط در کبد تولید می شود و اگر سطح آن از حالت طبیعی پایین تر باشد می تواند دلالت بر بیماری مزمن کبدی یا سیروز کبدی باشد. توجه داشته باشید در بسیاری از شرایط غیر از بیماری کبد همچنین ممکن است سطح آلبومین کم باشد. مقادیر طبیعی حدود ۳٫۵ تا ۵ گرم در دسی لیتر است.
  2. بیلیروبین: این مولکول یک محصول جانبی تخریب روتین گلبول قرمز در کبد است. به طور معمول به عنوان صفرا در مدفوع منتشر می شود. افزایش بیلی روبین می تواند اختلال عملکرد کبدی را نشان دهد. با این وجود، شرایط دیگر با افزایش تخریب گلبول های قرمز همچنین می تواند باعث افزایش سطح بیلی روبین با وجود عملکرد طبیعی کبد شود. مقادیر نرمال در حدود ۰٫۱ تا ۱٫۰ میلی گرم در دسی لیتر است.

آزمایش خون برای تشخیص عملکرد کبد چگونه انجام می شود ؟

  • شمارش پلاکت: شمارش پلاکتی پایین (ترومبوسیتوپنی) علل زیادی دارد یکی از آنها می تواند بیماری کبد پیشرفته باشد. تعداد پلاکت های طبیعی بین ۱۵۰،۰۰۰ تا ۴۰۰،۰۰۰ در هر μL است.
  • گلوکز: سطح گلوکز توسط مکانیسم های مختلف در بدن نگهداری می شود. کبد می تواند گلوکز خون را برای تغذیه سلول های دیگر در صورت گرسنگی با مصرف کافی خوراکی گلوکز از بین ببرد. این فرآیند، به نام گلوکونئوژنز، یکی دیگر از مهمترین عملکرد کبد است. در بیماری پیشرفته کبد، این عملکرد کبد می تواند منجر به کاهش غلظت گلوکز در غیاب مصرف خوراکی کافی شود. برعکس، تعداد زیادی از افراد مبتلا به سیروز کبدی گلوکز را تحمل می کنند و دیابت را توسعه می دهند.
  • (GGT) گاما گلوتامیل ترانسپپتیداز: این آنزیم احتمال آسیب کبدی را نشان می دهد. در سطح غیر طبیعی بالاتر، احتمال آسیب کبدی بیشتر وجود دارد. سطوح نرمال GGT حدود ۹ تا ۴۸ U / L است.
  • (ALP ) قلیایی فسفاتاز: کبد بیشترین مقدار این آنزیم را تولید می کند بنابراین سطح بالای آن در خون می تواند آسیب کبدی در میان سایر علل را نشان دهد. سطوح نرمال ALP حدود ۴۵ تا ۱۱۵ U / L است.
  • LD یا LDH (لاکتات دهیدروژناز): این آنزیم ممکن است در بسیاری از انواع بیماری ها، از جمله بیماری کبد، افزایش یابد. سطوح عادی حدود ۱۲۲ تا ۲۲۲ واحد در لیتر است.

توجه داشته باشید که بسیاری از بیمارستان ها و پزشکان پانل عملکرد کبد را در بالا ذکر کرده اند.

علاوه بر این، مقادیر پانل طبیعی ممکن است تا حدودی متفاوت باشد به ویژه بین مردان بالغ، زنان و کودکان، به طوری که همیشه محدوده «عادی» مقادیر تست همیشه توصیه می شود و یک بحث کامل با پزشک ضروری است.

علاوه بر این، بعضی از پزشکان توصیه های دیگری مانند آمونیاک سرم و سطح لاکتات سرم را در پانل های خود توصیه می کنند.

آزمایش های دیگری مانند آمونیاک سرم و سطح لاکتات سرم در پانل های آنها وجود دارد. آزمایشات کبد برای سطوح آنزیم خون و عملکرد کبد وجود دارد اما افرادی که از این تست ها استفاده می کنند ابتدا باید در مورد استفاده و نتایج آنها با متخصص مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنند.

چه داروهایی می تواند باعث افزایش تست آنزیم های کبدی (AST و ALT ) شود ؟

داروهای گوناگون می توانند باعث کاهش میزان آنزیم های کبدی در برخی افراد شوند.

نمونه هایی از برخی از داروهای رایج با سمیت بالقوه کبدی عبارتند از:

داروهای ضد درد مانند:

  • آسپرین
  • استامینوفن (تیلنول و دیگران)
  • ایبوپروفن (Advil، Motrin)
  • ناپروکسن (Naprosyn، Naprelan، Anaprox، Aleve)
  • دیکلوفناک (،Voltaren ، Cataflam، Voltaren-XR)
  • فنیل بوتازون (بوتاکسیدیدین)

داروهای ضد تشنج مانند:

  • فینتوئین (دیلانتین)،
  • اسید والپروک (Depakote، Depakote ER، Depakene، Depacon)
  • کاربامازپین (Tegretol، Tegretol XR، Equertro )
  • فنوباربیتال

آنتی بیوتیکها مانند:

  • تتراسایکلین ها (به عنوان مثال، تتراسایکلین )
  • سولفونامید ها
  • ایزونیزید (INH) (Nydrazid, Laniazid)
  • سولفامتوکسازول (گانتانول)
  • تریمتوپریم (Trimpex; Proloprim, Primsol)
  • نیتروفورانتوئین (Macrodantin; Furadantin; Macrobid)
  • فلوکونازول (Diflucan) و برخی از ضد قارچی دیگر،

چه داروهایی می تواند باعث افزایش تست آنزیم های کبدی (AST و ALT) شود؟

داروهای کاهش کلسترول مانند استاتین ها:

  • لواستاتین (Mevacor، Altocor)،
  • پرواستاتین (Pravachol)
  • آتورواستاتین (لیپیتور)،
  • فلوواستاتین (Lescol)
  • سیمواستاتین (Zocor)،
  • (Crestor) rosuvastatin و نیاسین

داروهای قلب و عروق مانند:

  • آمیودارون (Cordarone)،
  • هیدرازین (Apresoline)
  • کینیدین (Quinaglute، Quinidex ) و غیره

منبع : مجله اینترنتی دلگرم

همچنین بخوانید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا