فرهنگ و هنر

گفت و گوی زندگی سالم با مریم سعادت بازیگر خوش روی سینما و تلوویزیون

مریم سعادت

دوست دارم خاطره مردم از من،شادی باشد

مریم سعادت متولد 1337 تهران و دانش آموخته دانشگاه هنرهای دراماتیک در رشته لیسانس تئاتر عروسکی است و از سال 1364 تا کنون مشغول به فعالیت هنری است،بازی درتئاتر،تئاتر عروسکی ،سریال های تلوویزیونی و سینما زمینه های فعالیت هنری وی است،مریم سعادت کارگردانی تئاتر عروسکی را نیز در کارنامه خود دارد.بازیهای بیاد ماندنی وی درسریالهای آرایشگاه زیبا،قصه های تابه تا،خوش رکاب،بدون شرح و فیلمهای سینمائی چون:ماهیها عاشق میشوند،آقا یوسف  و…از یادها نخواهد رفت.با خبر شدیم که خانم سعادت  به دعوت امید نیاز مدیر آموزشگاه هنری اردیبهشت برای تدریس کلاس بازیگری تئاتر به اصفهان می آید، در اولین تماس تلفنی  با او قبل از آمدن  به اصفهان  درخواست مصاحبه با ما  را با خوش روئی تمام،نشاط و فروتنی پذیرفت و به گفت و گو با نشریه پرداخت.برای این بانویی هنرمند آرزو  سلامتی،شادی و موفقیت داریم.وی را در آموزشگاه هنری  اردیبهشت ملاقات کردیم و گپ کوتاهی با وی زدیم که در ادامه می خوانید.

v      اولین حضور هنری شما در چه فیلمی بود؟ فیلم تلوویزیونی به کارگردانی حمید جبلی به نام (تک خوان) بود و بعد سریال آرایشگاه زیبا به کارگردانی مرضیه برومند.البته من سالها قبل در تئاتر بازی میکردم به خصوص در تئاتر عروسکی و بعد به تلوویزیون و سینما رفتم.

v      از نظر محتوا  و بازی شما دو فیلم سینمائی متفاوت بازی کردید به کارگردانی علی رفیعی،این آشنائی و همکاری چگونه شکل گرفت؟ من پانزده سال در گروه تئاتر دکتر رفیعی بودم و در نمایشنامه های (عروسی خون)،(رمئو وژولیت)،(شازده احتجاب)و … بودم و زمانی که آقای رفیعی قست ساخت فیلم را داشتند به من پیشنهاد بازی  در فیلمشان را دادند که با کمال میل پذیرفتم.

v      بازی در تئاتر را بیشتر دوست دارید یا  بازی در سینما؟ بازی در تئاتر را بیشتر دوست دارم،اصولا من با تئاتر بیشتر جور هستم و این تقابل لحظه به لحظه احساس بین تماشاگر و بازیگر در تئاتر بسیار دلچسب است.در لحظه ای که مشغول بازی در تئاتر هستی و درهمان آن(لحظه)جواب کار را از تماشاگر دریافت میکنید،خودش بزرگترین لذت روی زمین است و از نفس بازیگر متوجه می شوید که کارتان خوب است یا نه و در کل ، اثر مورد قبول واقع شد ه است یا نه.تئاتر بسیار تجربه بدیع و لذت بخشی است،در تئاتر بازیگر بسیار موثر است و بخش اعظم هنر تئاتر در دست بازیگر است ولی در سینما کارگردان و فیلم بردار نقش موثر را بر عهده دارند حتی بیش از بازیگر،به همین لحاظ بازیگری در تئاتر را بسیار دوست دارم.

v      شما ،هم با خانم مرضیه برومند کارهای موفقی داشتید و هم با دکتر علی رفیعی این دو کارگردان چه خصوصیاتی دارند که شما با آنها فیلم ها و سریالهای بیاد ماندنی بازی کردید؟  در کارگردانی به نوعی آقای دکتر رفیعی و خانم مرضیه برومند مثل هم هستند،این دو کارگردان از آن دسته سینما گرانی هستند که زمانی که به بازیگری اعتماد میکنند و کار آن بازیگر را قبول دارند،بازی آن بازیگر میتواند در جلوی دوربین شکوفا شود و به اصطلاح دست بازیگر را در ایفای نقش باز می گذارند و در عین حال هدایت و راهنمائی هم میکنند در نتیجه زمینه  برای شکوفائی بازی آن بازیگر فراهم میشود و  کار به بهترین شکل رقم میخورد.اما بازیگری را که توانش را نشناسند و یا هنوز به بازی او اعتماد ندارند ، دست بازیگر را کامل میبندند و در چهارچوب خواسته های خود و فیلم نامه از وی بازی می خواهند ،این مسئله در مورد آقای دکتر رفیعی کمی بیشتر از خانم برومند است.

v      بازی در فیلم ضعیفی چون (کلاغ پر) در کارنامه بازیگری خانم مریم سعادت چه جایگاهی دارد؟ من از آن دسته بازیگرانی هستم که همه نوع کاری را دوست دارم  تجربه کنم،سینمای تجاری،سینمای هنری،حتی فیلم کوتاه برای جوانان دانشجوی رشته کارگردانی بازی کرده ام  و اصولا این تجربه ها را دوست دارم.فیلم (کلاغ پر) هم  تجربه حضور در سینمای تجاری و فقط تجربه همین نوع  کار  را به من داد ونه چیز دیگری.

v      خودتان را بازیگر طنز می دانید؟من خودم را طناز نمی دانم،من خودم را فقط یک بازیگر شاد میدانم و دوست دارم کارهای شاد انجام دهم و از کار غمگین بدم می آید ،خودم داستان ها و فیلم های غم گین را دوست ندارم.بازی در پروژه ای راهم که می پذیرم حتی اگر مفهوم غم وتلخی هم دارد،در یک بافت شیرین و ملموس دوست دارم ایفایش کنم و غم هم، همراه با لبخند باشد.مثل بازی من در فیلم (آقا یوسف) که داستان مایه غم و تلخی دارد ولی سکانس های من شاد و شیرین است که البته در راستای قصه ،فیلم نامه و خواست کارگردان نیز می باشد.

v      پس شما انسان شادی هستید؟ من خودم شاد هستم و دوست دارم این شادی را به مردم نیز منتقل کنم ،شما ببینید در تاریخ سینما چقدر فیلمهای غمگین و اندوه بار به خصوص در سینمای هالیوود وجود دارد که بعد از دیدن برخی از این فیلم ها مجبور میشوید با قرص آرام بخش ، آرامش  خود را باز یابید و حالتان جا بیاید.من اساسا این گونه فیلم ها را دوست ندارم و  آن ها را می بینم و لی سلیقه من نیستند.حال مردم ایران که در زندگی روزمره  خود مایه غم را به شدت دارند ، تازه من هم فیلمی غم انگیز بازی کنم که حال مردم بدتر شود! دوست دارم خاطره مردم از من شادی باشد.

v      به نظر شما حال سینمای ایران  خوب است یا بد؟ اصلا مگر اکنون سینما داریم که حالش خوب باشد و یا بد!من واقعا ندیدم و نمی دانم!! من درگیر کارهای خودم بودم و سینما را دنبال نمیکنم،چون چیزی هم برای دنبال کردن نیست و برسی نکردم که فروش فیلم ها چگونه بوده و یا استقبال مردم به چه شکلی است،تنها فیلمی که اکنون واقعا دلم میخواهد ببینم فیلم پوران درخشنده (هیس!… دخترها فریاد نمی زنند) است.سینما حالش خوب نیست، چند روز پیش با من تماس گرفتند برای مصاحبه درباره سینمای کودک و من در جواب گفتم: مگر سینمای بزرگ سال داریم که سینمای کودک  داشته باشیم؟!

v      در مهر ماه برای جشنواره  فیلم کودک و نوجوان دوباره به اصفهان خواهید آمد؟من برای جشنواره  یک فیلم سینمائی به نام (عملیات مهد کودک) و یک فیلم ودئویی دارم. ولی نمی دانم بتوانم بیایم یا نه ، هنوز برنامه مشخصی برای دوباره آمدنم ندارم.

v      اگر دوباره متولد شوید باز هم  بازیگری را انتخاب میکنید و همین راه را طی می کنید؟بله،ولی به صورت شسته رفته تر به این مقوله می پردازم و بیشتر روی تئاتر عروسکی تمرکز می کردم.

v      در زمان تدریس به شاگردانتان و جوانان چه توصیه ای میکنید،آنها را ترقیب می کنید که راه درستی را در پیش گرفته اند و یا نه؟من اصلا هیچ توصیه ای نمیکنم ،آنهائی که این راه را انتخاب می کنند،من با آنها کار میکنم و تجربه هایم را در اختیارشان می گذارم و کلا از توصیه و نصیحت پرهیز میکنم حتی به فرزندان خودم و بخصوص به جوانان ،چون هیچ کس جای دیگری نیست و نمی تواند برای او تصمیم بگیرد.

همچنین بخوانید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا