نقد کتاب سقوط آلبر کامو

نقد رمان سقوط آلبر کامو

آلبرکامو با این کتاب انسان را به سقوط اندیشه و مرز پالایش روح می‌رساند به شرطی که خواننده به انگیزه پیشرفت و آگاهی این کتاب را با دل و جان مطالعه کند. این رمان از معدود رمان‌هایی است که بارها و بارها خواندنش توصیه می‌شود چرا که آدمی را به سطح هوشیاری فراتری می‌رساند و این هوشیاری از نقطه‌ای سرچشمه می‌گیرد که انگیزش فرهنگی مورد دفاعی در اجتماع پیدا خواهد کرد.

بیانات عارفانه و شاعرانه‌ در رمان سقوط

راوی که یک فرد محکوم الحال به روایت است در میکده‌ای سرگذشت خود را به صورت درس‌هایی از زندگی برای خواننده بیان می‌کند این سرگذشت می‌توان به اندازه‌ای برای راوی جذابیت داشته باشد که انتهای آن بدون منظور قضاوت شود و هیجان برای ادامه مطالعه آن بیشتر شود. اما مولفه ای که در همه اثار کامو دیده می‌شود در این اثر جای خالی خود را با بیانات عارفانه و شاعرانه‌ای پر می‌کند که شاید بهتر بود این بیانات واضح‌تر به مخاطب ارائه می‌شد. در عصر فقر مطالعه به سر می‌بریم. جایی که خوانندگان و راویان حتی، به اندازه نیاز روحشان مطالعه نمی‌کنند به سینما نمی‌روند و از هنر لذت نمی‌برند. در چنین عصری نمی‌توان ادعای مدنیت کرد به دلیل آنکه جامعه‌ای که آرمانی حاصل از یک آگاهی را به دوام نمی‌کشاند این آرمان به تدریج مورد تهاجم‌های فرهنگی گوناگونی قرار می‌گیرد و مطالعه در هر زمینه‌ای برای یک نویسنده نیاز است مخصوصا اثاری مانند سقوط البر کامو که هیچ چیز کم از یک راهنمای جامع برای ادامه حیات ندارند البته که نویسنده نیز برای اندیشه خود می‌نویسد و از آن دفاع می‌کند اما باید با دیدگاه بازی این رویداد را با اغوشی باز بپذیریم و حتی اندیشه‌های خطرناک را مورد مطالعه قرار دهیم. سقوط، سقوطی از ارتفاع پستی به انسانیت است و البرکامو به اندازه‌ای انسانیت و اخلاق گرایی را در بستر دراماتیک خود بیان کرده است که می‌توان به جرات از آن دفاع کرد و با خیال راحت سقوط را به عنوان یک کتاب مرجع به اهالی مطالعه معرفی کرد.

نویسنده : تحریریه سایت

داستان کتاب نفرین خاکستری مهسا محب علی

معرفی کتاب مالوی نوشته ساموئل بکت

معرفی کتاب مرگ در می زند از وودی الن