فرهنگ و هنر

خلاصه فیلم سینمایی سایه به کارگردانی مسعود نوابی

خلاصه فیلم سینمایی سایه به کارگردانی مسعود نوابی

سایه عنوان تازه ترین اثر سینمایی مسعود نوابی در مقام کارگردان است. مسعود نوابی سرگذشت مظلومانه ای در حوزه سینمای ایران دارد و جدیدترین ساخته وی این مولفه ذهنی مخاطب را تا حد زیادی افزایش می دهد . از آنجایی که یک اثر سینمایی چند وجهی است و مهم‌ترین وجه آن فیلمنامه است، باید بگویم سینمای این فیلم به شدت عوام فریب و تکراری است . وجود کاراکترهای تماما معکوس در درام موجب می شود ارتباط متقابل بیننده با شخصیت های سازنده قصه بر هم بریزد و یکی از نقطه ضعف های تاثیر گذار فیلم در این جمله خلاصه می شود که «ما چنین داستان هایی را زیاد در سینما دیده ایم.» این جمله از سوی مخاطبی که سینما را فقط به صرف سرگرمی دنبال می کند، برای فیلمساز بسیار دردناک است و جای تاسف دارد که چطور کارگردان توانایی تشخیص تکرار در متن های شناخته شده را ندارد .

شکنجه مخاطب

قصه نخ نما شده ای که با علاقه دو جوان به یکدیگر شروع می شود و مخالفت های مکرر خانواده مانع از رشد اجتماعی و فردی آنان خواهد شد، جای هیچ پرداخت بیشتری در سینمای ایران ندارد؛ مگر اینکه زاویه دید راوی به شدت تغییر کند که متاسفانه ما در این اثر چنین ویژگی را نمی بینیم . آنچه من را به عنوان یک مخاطب درگیر چالش‌های دراماتیک می‌کند، وجود بازیگرانی چون رضا کیانیان و شبنم مقدمی در کنار چهره های جدید سینمای ایران مانند دیبا زاهدی است که فقط حس دیداری مخاطب را ارضا کرده و توانایی روایت قصه را کاهش می دهد.  فیلمنامه‌هایی این چنینی خبر از بی استعدادی فیلمنامه نویس در یک حوزه نمایشی نمی‌دهند؛ بلکه از حفره های عمیق احساسی در میان سازندگان آثار سینمای ایران خبر می دهند . وقتی کارگردان برای برداشت پلانی دستور حرکت را صادر می کند ، در حال روایت خاطرات و گذشته خود است و قصد بازسازی تاریخ ناخود آگاه ذهنی اش را دارد . قصه چه نتیجه‌ای برای مخاطب به همراه دارد؟  چه دیالوگ سرنوشت سازی در آن نهفته است که بیننده را پس از خروج از سالن درگیر خود می‌کند؟ هیچ دیدگاه روشنی از سوی سازندگان این فیلم برای مخاطب به نمایش گذاشته نمی‌شود . تا حدی می توان این فیلم را یک اثر کاملا منفعل در سینمای ایران خواند . جدای از بحث کیفی اثر تنها بار روانی که برای مخاطب به همراه دارد، همان احساس ناخوشایندی است که مخاطب را تا انتها شکنجه خواهد داد .

رضا کیانیان ، نه

این روزها بازیگران سینمای ایران به شدت جنبه اقتصادی هنر را در نظر می گیرند و با توجه به سوابق درخشان خود می توانند در سرنوشت یک اثر نمایشی تاثیر گذار باشند . اما خوشبختانه مخاطبان امروزی سینما دیگر از آن وضعیت برند شده سینمایی خارج شده اند و ترجیح می دهند به جای تماشای بازیگر مورد علاقه خود در سینما به تماشای داستان جدید و تاثیر گذار بنشینند . رضا کیانیان بازیگری را بلد است، اما نه در هر نقشی ، نقش‌های پر ضرب و زور اصلا به میمیک چهره این بازیگر خوش سابقه نمی خورد و می توان این طور برداشت کرد که حضور این بازیگر مهر تاییدی بر فروش گیشه باشد که هرگز این طور نخواهد شد. بازیگر مانند آتش نشان است؛ اول ایمنی خودش بعد جان قربانی . بازیگر در حقیقت یک موجود مرکب اجتماعی است که بی شخصیت‌ترین آدم روی زمین است؛ چرا که همواره می تواند مثل آفتاب پرست، رنگ رخساره اش را تغییر دهد . اما سینمای ما بازیگران را به تابوی تبلیغاتی و چهره های نمادین دنیای تصویر تبدیل کرده است که شاید تا سالیان درازی نتوان این تابو را شکست. هر پروسه هنری، نیازمند خلاقیت هنرمندانه دارد ، در یک اثر سینمایی مهم‌ترین عنصر تاثیرگذار در شکل گیری پروژه، کارگردان است . یک کارگردان خوب می تواند فیلمنامه بد را زیبا جلوه دهد، اما یک فیلمنامه بد هرگز نمی تواند اندیشه های تاریخ گذشته کارگردان را زیبا کند. امیدوارم نسل فردا زیبایی را در اندیشه جست و جو کند، نه در سرمایه .

فیلم سینمایی سایه
خلاصه فیلم سینمایی “سایه” به کارگردانی مسعود نوابی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا