تحقیق درباره تعزیه

تعزیه خوانی

ایرانی‌ها از زمان زرتشت در سوگ سیاوش روضه‌خوانی می‌کردند. «سوگ سیاوش» در ایران باستان و پیش از اسلام، جزو آیین‌های مهم قلمداد می‌شد و مراسم سوگواری سیاوش، هر سال در آغاز خزان با کردارهای نمایشی و دراماتیک به‌صورت گسترده برگزار می‌شده‌ است.

برگزاری این آیین نسبت به روایت گذر حضرت ابراهیم از آتش و نسبت به مراسم عاشوا ، پیشینه و قدمت دارد.

سیاوش نیز از آتش می‌گذرد؛ لیکن نمی‌سوزد. بنابراین باید این دو روایتِ گذر از آتش با هم مناسبت روایتی داشته‌ باشد.

مقایسه داستان سیاوش با عاشورا

سیاوش در سرزمین توران، بسیار مظلومانه کشته‌ می‌شود که خاستگاه برگزاری سوگواری سیاوش، همین کشته‌شدن مظلومانه اوست. سیاوش که گناهی نداشت، وادار به گذر از آتش شد و بنا به بعضی از مصلحت‌ها، به توران پناهنده شد. پس از کشته‌شدن سیاوش، ایرانیان دچار عذاب وجدان و پشیمانی شدند؛ زیرا او که هیچ تقصیری نداشت، نباید دچار این‌همه رنج می‌شد؛ به‌نوعی خاندان پادشاهی (سیاوش نیز شاهزاده بود) مردم و جامعه نسبت به سرنوشت او احساس تقصیر کردند. از این نگاه، برگزاری مراسم و رویداد عاشورا نیز می‌تواند با سوگواری سیاوش مرتبط باشد.

طبق روایت‌های مکرر، مراسم سوگواری سیاوش از نظر تاریخی، آیین برگزاری و محتوا بر دو روایتِ پسین به‌خصوص بر مراسم برگزاری عاشورا تأثیر گذاشته‌است؛ زیرا مراسم برگزاری عاشورا به‌نوعی جانشین آیین سوگواری سیاوش شده‌است. باید تاکید کرد، آیین سوگ سیاوش، چند ژرف‌ساخت روایتی دارد که این، یکی از آن ژرف‌ساخت‌های روایتی بود

نویسنده : پرند احراری