حکمت سی و نهم نهج البلاغه : تقدم واجبات بر مستحبات

حکمت ۳۹ نهج البلاغه : تقدم واجبات بر مستحبات، جایگاه واجبات و مستحبات (عبادت ، معنوى)

وَ قَالَ لَا قُرْبَهَ بِالنَّوَافِلِ إِذَا أَضَرَّتْ بِالْفَرَائِضِ .

امام المطیعین(ع) ، فرمودند:
عمل مستحب، انسان را به خدا نزدیک نمى گرداند، اگر به واجب زیان رساند.

شرح و تفسیر حکمت ۳۹ نهج البلاغه : تقدم واجبات بر مستحبات، جایگاه واجبات و مستحبات (عبادت ، معنوى)

روشن ترین تفسیرى که براى این گفتار حکیمانه امام(علیه السلام) به نظر مى رسد این است که هرگاه کارهاى مستحب ضررى به واجبات بزند ارزش آن کاسته مى شود و ثواب آن کم مى گردد، مثل این که کسى از سر شب تا بعد از نیمه شب مشغول عزادارى باشد ولى خواب بماند و نماز صبح او قضا شود.

همه مى گویند آن مستحبى که به این فریضه لطمه زد کم ارزش است. یا این که به سراغ کارهاى خیر و کمک به مستمندان برود; ولى در اداى دیون خود و حق مردم کوتاهى کند. دلیل آن هم روشن است، فرائض و واجبات مصالحى دارد که اگر ترک شود به انسان لطمه جدّى مى زند در حالى که مستحبّات چنین نیست و به این مى ماند که کسى داروى اصلى و حیانی درد خود را رها کرده و به داروهاى اضافى و غیر ضرورى بپردازد.

فایل صوتی اول حکمت ۳۹ نهج البلاغه :

مجله زندگی سالم / فایل صوتی شرح و ترجمه حکمت های نهج البلاغه