حکمت سی و نهم نهج البلاغه : تقدم واجبات بر مستحبات

حکمت ۳۹ نهج البلاغه : تقدم واجبات بر مستحبات، جايگاه واجبات و مستحبات (عبادت ، معنوى)

وَ قَالَ لَا قُرْبَةَ بِالنَّوَافِلِ إِذَا أَضَرَّتْ بِالْفَرَائِضِ .

امام المطيعين(ع) ، فرمودند:
عمل مستحب، انسان را به خدا نزديك نمى گرداند، اگر به واجب زيان رساند.

شرح و تفسیر حکمت ۳۹ نهج البلاغه : تقدم واجبات بر مستحبات، جايگاه واجبات و مستحبات (عبادت ، معنوى)

روشن ترين تفسيرى كه براى اين گفتار حكيمانه امام(عليه السلام) به نظر مى رسد اين است كه هرگاه كارهاى مستحب ضررى به واجبات بزند ارزش آن كاسته مى شود و ثواب آن كم مى گردد، مثل اين كه كسى از سر شب تا بعد از نيمه شب مشغول عزادارى باشد ولى خواب بماند و نماز صبح او قضا شود.

همه مى گويند آن مستحبى كه به اين فريضه لطمه زد كم ارزش است. يا اين كه به سراغ كارهاى خير و كمك به مستمندان برود; ولى در اداى ديون خود و حق مردم كوتاهى كند. دليل آن هم روشن است، فرائض و واجبات مصالحى دارد كه اگر ترك شود به انسان لطمه جدّى مى زند در حالى كه مستحبّات چنين نيست و به اين مى ماند كه كسى داروى اصلى و حیانی درد خود را رها كرده و به داروهاى اضافى و غير ضرورى بپردازد.

فایل صوتی اول حکمت ۳۹ نهج البلاغه :

مجله زندگی سالم / فایل صوتی شرح و ترجمه حکمت های نهج البلاغه