چگونه بر ترس و اضطراب کودکانمان برای رفتن به مدرسه غلبه کنیم؟
ترس، استرس و اضطراب کودک برای به مدرسه رفتن | گاهی کودکان از رفتن به مدرسه اجتناب کرده و هراس دارند، البته این موضوع کاملا طبیعی است و معمولا در 5% کودکان رخ می‌دهد. دراینجور مواقع، کودکان مدام به دنبال بهانه‌ای برای نرفتن به مدرسه هستند.
ممکن است در چنین شرایطی کودک اصلا چیزی از مدرسه و آموزش متوجه نشود، چراکه مدام دچار تشویش و نگرانی است.
بسیاری از این کودکان دچار علائم ناشی از اضطراب، از جمله سردرد، معده درد، حالت تهوع یا سرگیجه هستند که هیچگونه کنترل آگاهانه‌ای بر آن ندارند. از دیگر علائم کمتر رایج نیز می‌توان به استفراغ، اسهال، تب یا کاهش وزن نیز اشاره کرد.
این علائم معمولا در روزهای اول هفته ظاهر می‌شوند و رو به آخر هفته از بین می‌روند. زمانی که پزشکان این کودکان را معاینه می‌کنند هیچگونه بیماری یا عارضه‌ی جسمی را تشخیص نمی‌دهند. اما از آنجایی که علائم موجود شبیه به علائم یک بیماری یا عارضه جسمی هستند باید حتما توسط پزشک بررسی شوند.
ترس، استرس و اضطراب کودک برای به مدرسه رفتن
اضطراب مرتبط با مدرسه
معمولا کودکانی که از رفتن به مدرسه اضطراب دارند، علت احساسات و علائم بیمارگونه خود را نمی‌دانند و با این احساسات مشکل دارند.
معمولا اضطراب ناشی از رفتن به مدرسه در کودکان به دلیل ترس از موارد زیر است:
- ترس از شکست
- مشکلات با کودکان دیگر (مثلاً مسخره شدن به دلیل «چاقی» یا «کوتاه بودن قد»)
- اضطراب از رفتن به سرویس بهداشتی عمومی
- تحقیر شدن توسط معلم
- تهدید به آسیب جسمانی (مثلا تهدید یک قلدر در مدرسه)
- آسیب فیزیکی
ترس، استرس و اضطراب کودک برای به مدرسه رفتن
پیشنهاداتی برای والدین نگران:
اولین قدم این است که والدین نسبت به ارجاع کودک به یک پزشک اقدام کرده و پس از در احتمال وجود بیماری جسمی، به دنبال برنامه‌ریزی برای درمان مشکل فرزندشان باشند. پس از درمان و رفع مشکلات جسمی کودک، والدین باید به فکر درک و رفع مشکلات روحی فرزندشان و بازگرداندن او به مدرسه باشند.
در چنین شرایطی چگونه می‌توانیم به فرزند خود کمک کنیم:
• با کودک در مورد دلایل عدم علاقه وی به مدرسه صحبت کنید: هر احتمالی را در نظر بگیرید و سعی کنید دلسوزانه، مهربان و منطقی رفتار کنید و مرحمی برای دردهای او باشید. تلاش کنید تا شرایط استرس‌زای او را برطرف کنید.
• به او بگویید که نگرانی‌هایش را درک می‌کنید، اما او را برای رفتن به مدرسه تشویق کنید. هرچه فرزندتان بیشتر در خانه بماند و از رفتن به مدرسه امتناع کند، بیشتر از مدرسه دور می‌شود.
به او توضیح دهید که مشکلات جسمانی او به دلیل اضطراب از رفتن به مدرسه است، از جمله اضطراب به دلیل نمرات، تکالیف، روابط با معلمان، اضطراب ناشی از فشار اجتماعی یا ترس از خشونت در مدرسه.
بعلاوه، برای او توضیح دهید که طبق قانون او باید به مدرسه برود، احتمالا او همچنان بر نرفتن به مدرسه اصرار می‌کند، اما هرگز نباید تسلیم خواسته او شوید.
• در مورد عدم علاقه کودکتان به مدرسه با مدیر و ناظم صحبت کنید، و از آنها مشورت و کمک بخواهید.
• صبح‌ها که کودک باید به مدرسه برود یقینا بیشتر دچار این علائم اجتناب از مدرسه می‌شود، سعی کنید در این مواقع بیشتر بر سر حرف خود باشید و او را به رفتن به مدرسه تشویق کنید.
مدام از کودک در مورد علائم جسمی‌اش سوال نپرسید، از ظاهرش می‌توانید متوجه شوید که خوب است و آمادگی رفتن به مدرسه را دارد.
• از کارکنان مدرسه بخواهید که در مواقع عدم حضور شما در مدرسه از کودکتان مراقبت کرده و در صورت عدم علاقه او به حضور در کلاس او را تشویق کنند و به سر کلاس بفرستند.
• در صورتی که علت اضطراب فرزند شما حضور یک معلم غیرمنطقی یا یک قلدر در مدرسه است، با مراجعه به مدرسه و اقدام به حل موضوع سعی کنید که مشکل را رفع کنید. در این مواقع گاهی اقدام مدیر یا ناظم برای حل مشکل الزامی و کمک کننده است.
چه زمانی به کمک نیاز داریم؟
در صورتی که تلاش برای حل مشکل مدرسه‌گریزی کودکتان سودی نداشته باشد و این مشکل بیش از 1 هفته طول بکشد، باید به دنبال کمک حرفه‌ای باشید.
در ابتدا، کودک باید توسط پزشک اطفال معاینه شود. در صورت تداوم مشکلات روحی و تشدید مشکلات جسمی کودک، ممکن است به روانپزشک یا روانشناس ارجاع داده شوید.
