نقد و تحلیل فیلم استیو ۲۰۲۵ (Steve) + ویدئو
فیلم استیو (Steve) یکی از آثار درام روان شناختی سال ۲۰۲۵ است که با بازی درخشان کیلین مورفی (Cillian Murphy) در نقش مدیر یک مدرسه شبانه روزی، است. این فیلم با نگاهی تیره و روانی به بحران‌های درونی انسان، تلاش دارد مفاهیمی چون مسئولیت‌پذیری، پشیمانی و فشار روحی را در قالب فضایی پرتنش و واقع گرایانه روایت کند. اگرچه فیلم استیو (Steve) از نظر ساختار و فیلمنامه با نواقص جدی روبه‌رو است، اما بازی درخشان مورفی آن را به اثری قابل تأمل از منظر روانشناختی تبدیل کرده است. در این مقاله به نقد و بررسی کامل فیلم استیو (Steve)، نقاط قوت و ضعف آن، و تحلیل نقش استیو به‌عنوان کانون روایی فیلم می‌پردازیم .
داستان فیلم استیو ۲۰۲۵ (Steve)
فیلم استیو (Steve) که وقایع آن در بریتانیای دهه‌ی ۹۰ میلادی روایت می‌شود، درباره‌ی مردی به نام استیو، مدیر یک مدرسه شبانه‌روزی برای دانش‌آموزان مشکل‌دار است. این مدرسه با مشکلات فراوانی روبه‌رو است و یکی از شاگردان به نام شای (shy)، نقشی تعیین کننده در داستان دارد. فیلم به دلیل شلوغی، هرج‌ومرج و طرح بی‌پاسخ چندین گره روایی، بیننده را دچار سردرگمی می‌کند. فضای داستان مملو از تنش و درگیری‌های روحی، خشونت کلامی بین دانش‌آموزان است.
گروهی مستندساز نیز در طول فیلم از مدرسه فیلم برداری می‌کنند، اما هدف حضورشان در داستان نامشخص باقی می‌ماند. با وجود طرح چندین پرسش در روند روایت، هیچ یک پاسخ داده نمی‌شود. در بخش‌هایی از فیلم، درگیری میان اسپانسرهای مدرسه و استیو بر سر بسته شدن مدرسه دیده می‌شود، که باز هم توضیح مشخصی درباره‌ی نتیجه این کشمکش ارائه نمی‌گردد. در میان این فضای مبهم، تنها شخصیت استیو است که به‌شکل عمیقی پرداخته شده است.
نقد و بررسی فیلم استیو (Steve)
فیلم استیو (Steve) اثری است پرتنش و پرهیاهو که هدف اصلی آن بازتاب فشارها و کشمکش‌های روانی انسان‌ها در قالب روابط درون یک مدرسه شبانه روزی است. فیلم از زاویه‌ای روانشناختی به مفهوم مسئولیت، گناه، و رهایی می‌پردازد. اما با وجود تلاش برای خلق فضایی ذهنی و احساسی، انسجام روایی ندارد و سکانس‌ها اغلب بی‌هدف‌اند.
استیو، با بازی درخشان کیلین مورفی (Cillian Murphy)، تنها نقطه قوت فیلم است. او انسانی آرام، مسئولیت پذیر و درون‌گراست که شغلش را در نجات دانش‌آموزان مشکل‌دار می‌بیند. در چند سکانس کلیدی، درگیری درونی استیو با گذشته‌اش و احساس گناه از واقعه‌ای مبهم درباره‌ی یک دختر بچه به زیبایی نشان داده می‌شود. اما فیلم در ارائه‌ی پاسخ یا نتیجه‌ای برای این بحران درونی ناموفق است و تنها چند اشکال درونی و بیرونی را به شکلی ناقص به تصویر می‌کشد.
تحلیل شخصیت استیو (Steve)
استیو به عنوان مدیر مدرسه شبانه روزی، شخصیتی آرام، درون‌گرا و صبور است که در ظاهر مسئولیت اداره و تربیت دانش‌آموزان مشکل‌دار را بر عهده دارد؛ اما در عمق وجودش مردی گرفتار احساس گناه است.
در چند سکانس کلیدی مشاهده می‌شود که استیو برای فرار از فشارهای ذهنی به مصرف الکل یا دارو پناه میبرد و در خلوت خود فریاد می‌زند، بدون اینکه مشخص شود خشم یا خطابش متوجه چه کسی است.
در گفت‌وگویی میان استیو و معاون مدرسه، اشاره می‌شود که او به خاطر دختربچه‌ای خود را سرزنش می‌کند. این اشاره مبهم، لایه‌ای از فقدان یا اتفاق تلخ گذشته را در شخصیتش ایجاد می‌کند، اما فیلم هرگز این راز را باز نمی‌کند. تمام این جنبه‌ها توسط کیلین مورفی (Cillian Murphy) با بازی درخشان و کنترل‌شده‌ای به تصویر کشیده شده است؛ بازی‌ای که به ویژه در نماهای کلوز آپ، درگیری درونی و تنش‌های احساسی شخصیت را بدون اغراق به مخاطب منتقل می‌کند.
تحلیل شخصیت شای (Shy)
شای پسر جوانی است که از همان ابتدا با ناآرامی و خشم درونی معرفی می‌شود. او از خانواده‌اش طرد شده، مادرش او را مسبب بدبختی خانواده می‌داند و همین طردشدگی باعث فروپاشی روحی او می‌شود. در سکانس‌هایی که میان او و مادرش گفت‌وگو شکل می‌گیرد، لایه‌هایی از سرخوردگی و خود کم بینی دیده می‌شود که در نهایت به تصمیم او برای خودکشی منتهی می‌گردد.
استیو در نقطه‌ای از داستان باید نجات‌دهنده‌ی شای باشد؛ اما فیلم در پرورش این خط داستانی کوتاهی کرده و کشمکش میان این دو به عمق لازم نمی‌رسد. با اینکه قرار است استیو نقش نجات‌دهنده را ایفا کند، تمرکز بیش از حد دوربین بر درگیری‌های درونی استیو باعث شده تعارض شای کم‌رنگ شود.
شخصیت شای نماد نوجوانی است که میان خشم و ناامیدی معلق مانده و به دنبال کسی می‌گردد تا او را بپذیرد ، اما فیلمساز با پرداخت سطحی به این محور، از تبدیل او به منبع اصلی تحول داستان بازمانده است.
نقاط قوت فیلم استیو (Steve)
- بازی تأثیرگذار کیلین مورفی در نقش استیو، که عمیق‌ترین جنبه‌های روانی شخصیت را القا می‌کند.
- نمایش ملموس خشم، اضطراب، و هرج‌ومرج در ذهن نوجوانان مدرسه.
- بازتاب کشمکش‌های درونی شخصیت اصلی از طریق نماهای بسته و فیلم‌برداری روی دست.
- ایجاد حس هم ذات‌پنداری نسبی با استیو که بیننده را درگیر فشار روحی او می‌کند.
اگرچه فیلم در روایت داستانی ضعیف است، اما بازی مورفی تا حد زیادی نواقص ساختاری را پوشش می‌دهد. بسیاری از منتقدان، بازی او را تنها بخش حرفه‌ای و قابل‌دفاع فیلم دانسته‌اند.
نقاط ضعف فیلم استیو (Steve)
- فیلمنامه‌ی آشفته و ناتوان در پاسخ به پرسش‌های روایی مطرح‌شده.
- پرداخت ضعیف به سایر شخصیت‌ها جز استیو؛ از جمله شای و کارکنان مدرسه.
- پایان‌بندی شتاب‌زده و ساده‌انگارانه.
- فقدان انسجام بین روایت ذهنی و بیرونی داستان.
- خلق هرج‌ومرج بیش از اندازه که موجب خستگی بیننده می‌شود.
فیلم در صحنه‌های احساسی نظیر گفت‌وگوی شای با مادرش، از عمق لازم بهره‌مند نیست و بسیاری از گره‌های احساسی ایجادشده در طول فیلم به‌راحتی نادیده گرفته می‌شوند. این موضوع باعث می‌شود تماشاگران احساس کنند با اثری ناتمام مواجه‌اند.
در مجموع، فیلم استیو (Steve) تلاشی برای آشکار ساختن اضطراب انسانی و درگیری روانی در قالب فضایی بسته و پرتنش است. تنها نقطه روشن آن بازی کم‌نظیر کیلین مورفی است که می‌تواند شانس دریافت جایزه‌ای برای ایفای این نقش داشته باشد.