یک جا ماندن را دوست ندارم
ویشکا آسایش، بازیگر سریال پرده‌نشین:
هنری > سینما و تلویزیون – ویشکا آسایش بازیگری پرکار نیست اما بدون شک انتخاب‌هایش طی سال‌های اخیر، موفقیت‌های خوبی برایش رقم زده. شاید هیچ‌کس فکر نمی‌کرد، بازیگری که بسیاری از او انتظار حضور در نقش‌های جدی را دارند در«ورود آقایان ممنوع» اینطور بدرخشد.
به گزارش ستاره نیوز به نقل از روزنامه شرق، آسایش از تلویزیون به سینما رجعت کرد و این‌روزها نیز سرگرم بازی در فیلمی سینمایی به کارگردانی بهرام توکلی است اما «پرده‌نشین»بازگشت مجدد او به تلویزیون پس از چندسال دوری از این مدیوم است؛ انتخابی که به قول خودش باعث شد بسیاری او را سرزنش کنند اما خودش از نتیجه کار راضی است و اقبال مخاطبان به این مجموعه نیز انتخاب او را تایید می‌کند. پخش سریال«پرده‌نشین»بهانه گفت‌وگوی ما با ویشکا آسایش شد که در ادامه می‌خوانید.
یکی از اتفاقات چشمگیر در کارنامه کاری شما تفاوت در انتخاب نقش‌هاست. شما با یک سریال تاریخی پا به تلویزیون گذاشتید و نقش«قطام» را بازی کردید، تا سال‌ها بعد و حتی زمانی که از بازیگری فاصله گرفته بودید در ذهن مردم ماندگار می‌شود و بعد از چندسال دوری به سینمایی قدم می‌گذارید که از شما بازی در گونه طنز را می‌خواهد و در نهایت می‌شود کاری مثل«ورود آقایان ممنوع»که به‌هیچ‌وجه بازی شما در ورطه اغراق نمی‌افتد و بعد از پشت‌سر‌گذاشتن چند نقش از جنس‌های مختلف، بازگشت متفاوتی به تلویزیون دارید. این رنگ‌آمیزی در نقش‌ها، قطعا نقطه‌قوت کارنامه شماست. این مراقبت از خود که باعث می‌شود اسیر تکرار و کلیشه نشوید، برای شما چطور اتفاق می‌افتد؟
همانطور که گفتید مراقبت از خود بسیار سخت است و شاید قدری خود‌داری یا کمی نترسیدن نیاز دارد؛ نترسیدن از اینکه کم‌کار شوی. البته بخشی از آن ریسک هم محسوب می‌شود. چرا که من بعد از سریال «امام‌علی(ع)» که نقش «قطام»را بازی کردم، متوجه شدم مدام نقش‌های تکراری پیشنهاد می‌شود و قطعا می‌توانست باعث شود که من دچار کلیشه شوم و شاید دغدغه من آن زمان این نبود که دیده شوم و در یک‌مقطعی تصمیم گرفتم دیگر فیلم بازی نکنم. همین تصمیم می‌توانست یک ریسک بسیار بزرگ باشد. چه‌بسا که این اتفاق افتاد. چون وقتی فیلم بازی نمی‌کنی، کم‌کم کارگردان‌ها یا عوامل دیگر شما را فراموش می‌کنند. اما من شانس دیگری آوردم که فیلم«ورود آقایان ممنوع» به من پیشنهاد شد و یک برگشت متفاوت به سینما برای من اتفاق افتاد. ترجیح می‌دهم کم کار کنم ولی وقتی کار می‌کنم چیزی باشد که ابتدا خودم از آن راضی باشم و بعد وقتی خودم راضی باشم مطمئن هستم که بیننده هم راضی خواهد بود.
پیشنهادهای مشابه از سمت کارگردان‌ها شاید از آن‌دست اتفاقاتی است که برای بسیاری از بازیگران رخ می‌دهد. اما قطعا این شناخت از توانایی برای محک‌زدن خودتان در نقش‌های متفاوت هم در شما پررنگ‌تر است؛ بازی در فیلمی طنز یا گونه‌های دیگری که در این سال‌ها آنها را تجربه کردید.
البته نکته‌ای که شما اشاره کردید را قبول دارم. شاید قبل از «ورود آقایان ممنوع» به این فکر نمی‌کردم که هیچ‌وقت کمدی کار کنم و اتفاقا سر سریال «نردبام آسمان» بودم که آقای محسن بابایی، طراح گریم سریال یک‌روز به من گفت: چرا نقش کمدی بازی نمی‌کنی؟ و پاسخ من این بود که اصلا به این موضوع فکر نکردم و بعد اینکه فکر نمی‌کنم کسی برای بازی در این نقش به سراغ من بیاید و درنهایت این اتفاق افتاد. زمانی هم که فیلم «ورود آقایان ممنوع» پیشنهاد شد، فکر نمی‌کردم نقش من قرار است خیلی کمدی باشد. بیشتر به نظر می‌آمد که نقش یک زن بداخلاق را بازی کنم، ولی تقریبا برعکس شد.
مجسمه‌سازی، بازی در تئاتر یا طراحی صحنه و لباس از جمله کارهایی است که در چند سال اخیر در کنار بازی در سینما و تلویزیون انجام داده‌اید و شاید انجام این کارها برای بازیگری که اساسا یک‌جا ماندن را دوست ندارد خیلی دور از ذهن نیست.
من یک‌جا‌ماندن را دوست ندارم و اهل ریسک‌کردن هستم و هرچقدر کارهای سخت انجام بدهم، برایم جذاب‌تر است. فکر می‌کنم این اخلاقی است که از بچگی با من است. چون مادرم همیشه می‌گوید: تا به تو می‌گفتیم که نمی‌توانی این کار را انجام بدهی هرطور شده بود انجام می‌دادی. «ملکه زیبایی لی نین» اولین نمایشی بود که بازی می‌کردم، تا پیش از آن کارهای کوچک دیگری پیشنهاد شده بود، اما قلقلکم نمی‌داد. دوست داشتم با همایون غنی‌زاده کار کنم و این کار سختی‌های خاص خودش را داشت و بیشتر دلم می‌خواست ثابت کنم که هر طور شده از پس از این کار سخت برمی‌آیم. در کل به هنر، ورزش و هنر تجسمی علاقه بسیار زیادی دارد. به‌ویژه مجسمه‌سازی که به من آرامش زیادی می‌دهد.
در قسمت‌های ابتدایی پخش سریال «پرده‌نشین» بسیاری از انتخاب شما غافلگیر شدند. اینکه دختری به این سن‌و‌سال داشته باشید و بعد اینکه اصلا چرا ویشکا آسایش بعد از سال‌ها دوباره به تلویزیون برگشته است؟ حقیقتا دلیل این بازگشت مجدد چه بود؟
مدت‌ها بود در پیشنهادهای سینمایی چیزی مرا جذب نمی‌کرد و بعد هم درگیر تئاتر بودم و آنقدر بابت کار تئاتر اضطراب داشتم که دوست نداشتم کار دیگری قبول کنم و تصمیم گرفتم روی نمایش تمرکز کنم. بعد از پیشنهاد بازی در سریال «پرده‌نشین» اولین نکته‌ای که در ذهنم برای پذیرش کار بود، این بود که با بهروز شعیبی کار می‌کنم که کارگردانی است که خودش هم بازیگر است و برای نخستین تجربه کارگردانی سینمایی‌اش «دهلیز» سیمرغ گرفته و قطعا تجربه اول سریال‌سازی‌اش نمی‌تواند بدون دقت و وسواس باشد. بعد از خواندن فیلمنامه متوجه شدم سریالی است که با دید سینمایی ساخته می‌شود. انگار بیشتر از یک سریال بود و قرار بود یک فیلم سینمایی طولانی ساخته شود. از نگاه بهروز شعیبی به کار متوجه شدم که کار قابل قبولی خواهد بود. در مرحله بعد شخصیت «هدی» برایم جذاب بود. حالات روحی و شخصیتی او بسیار اوج‌و‌فرود داشت و من را برای پذیرش کار، بیشتر وسوسه کرد. برایم این مهم بود که قصه خوبی قرار است، گفته شود. خیلی‌ها هم من را برای اینکه سریال بازی می‌کنم سرزنش کردند و من یقین داشتم که قصه خوبی ساخته خواهد شود و مردم با آن ارتباط می‌گیرند.
پس اگر قصه خوب یا کارگردان خوبی پشت کار نبود خیلی وسوسه حضور مجدد در تلویزیون را نداشتید؟
صددرصد؛ اصلا قرار نبود فقط کاری انجام داده باشم. قصه، کارگردان و بازیگران خوب بودند که باعث شد اطمینان کنم که حاصل کار خوب خواهد شد، همه اینها در تصمیم‌گیری تاثیر می‌گذارد.
نزدیک‌شدن به نقش«هدی» صرفا از طریق راهنمایی‌های بهروز شعیبی بود؟
بله، من بیشتر درباره نقش با آقای شعیبی صحبت می‌کردم. اما حتما در اطرافم کسانی با این مشخصات را دیده‌ام؛ کسانی که سال‌ها خارج از ایران زندگی می‌کنند. رفتارشان محبت‌آمیز است، ولی مدل رفتارشان این نیست که محبت‌شان را بیرونی کنند و به اصطلاح تودار هستند. سعی کردم از مجموعه این آدم‌ها به نتیجه‌گیری‌های دلخواه خودم برسم.
از نتیجه کار راضی هستید؟
بله، الان که سریال را می‌بینم بسیار راضی هستم.
ظاهرا دوست داشتید با بهرام توکلی کار کنید و امسال این اتفاق افتاد؟
بله، من در فیلم «من دیه‌گو مارادونا هستم» بالاخره با آقای توکلی کار کردم. اتفاقا چندروز پیش این موضوع را به آقای توکلی گفتم که دوست داشتم با شما کار کنم و خوشحالم از اینکه این اتفاق افتاد. بسیار فیلم خاصی است و با تجربه‌های گذشته بهرام توکلی متفاوت است. بهرام توکلی، کارگردان سخت‌گیری است و وسواس‌های خاص خودش را دارد. علاوه بر اینکه سبک خاص خودش را در فیلمسازی دارد و این برای من بسیار مهم است. خوشبختانه تجربه‌های اخیر من یعنی تئاتر، سریال و کار سینمایی‌ام را با کسانی انجام دادم که آدم‌های صاحب‌سبکی در کارشان هستند.
