محتوا محوری، چالش سینمای ایران / گفت وگو با روزبه روحی پور نویسنده و کارگردان
محتوا محوری، چالش سینمای ایران / گفت وگو با روزبه روحی پور نویسنده و کارگردان
محتوا محوری، چالش سینمای ایران / گفت وگو با روزبه روحی پور نویسنده و کارگردان
روزبه روحی پور متولد ۱۳۵۹، مدرک کارشناسی بازیگری از دانشگاه آزاد اراک دارد. دستیار کارگردانی سینما به مدت ۱۰ سال بوده و دستیاری آقایان مسعود کیمیایی، فرزاد مؤتمن، علیرضا امینی را تجربه کردهاست. کارگردانی چهار نمایش و ده فیلم کوتاه، چهار فیلم بلند و حدود هشتاد مورد تدوین فیلم؛ از مهمترین فعالیتهای وی است. با این کارگردان جوان سینما گفت وگویی انجام دادهایم که میخوانید:
چه نقدی بر وضعیت سیاست گذاریهای سینمایی دارید؟
نقد من بیشتر به سیاست گذاری دولت قبلی است. در دولت جدید مشکلات کمتر شده. هم روند پروانه ساخت و هم پروانه نمایش بهتر شده. مشکل دولت قبلی ساده کردن روند فیلمسازی برای فیلم اولیها بود که ضربه بزرگی به سینما زد. افراد زیادی شایستگی و صلاحیت ورود به این حرفه را نداشتند ولی در دوره جدید با وضع قوانین سخت و مناسب باعث شده کسانی که دارای صلاحیت هستند و همه سلسله مراتب را طی کردهاند، بتوانند به فیلمسازی بپردازند.
محتوا محوری، چالش سینمای ایران / گفت وگو با روزبه روحی پور نویسنده و کارگردان
نسل جدید فیلمساز به نظر میرسد بسیار پویا و فعال و کنشگر هستند. نگرش اغلب این افراد نسبت به مسائل اجتماعی و سیاسی را چگونه ارزیابی میکنید؟ اصولاً هنرمند سینما در قبال معضلات و ناهنجاریهای اجتماعی چه واکنشی باید داشته باشد؟
پاسخ این سؤال بسیار طولانی است. من خود با نسل جدید به استثناء عده انگشت شماری که بسیار حرفهای و کار بلد هستند مشکلات فراوانی دارم و هنوز فیلمهای کارگردانهای نسلهای گذشته را بیشتر میپسندم.
مشکل نسل جدید به جز شتابزدگی، فراموش کردن اصل سینماست. اینکه هنرمند باید دغدغهاش اجتماع خود و مسائل پیرامون جامعه خود باشد، مهم و ارزشمند است ولی اینکه این دغدغهها چطور در قاب سینما روایت شود مهمتر است. آسیب سینمای ما به نظرم محتوا محوری است. حتی در اکثر نقدهایی که میخوانیم تمام سطرهای منتقد، پیرامون قصه و داستان فیلم است. همانند نگاه افراد عام به فیلم.
در حالی که یک فیلم عناصر و اجزای فراوانی دارد. حتی گاهی میبینیم منتقدهای حرفهای موقع نقد مسایلی مثل کارگردانی، فیلمبرداری، نورپردازی، طراحی صحنه، گریم، صدابرداری و صداگذاری و تدوین را فراموش میکنند.
محتوا محوری، چالش سینمای ایران / گفت وگو با روزبه روحی پور نویسنده و کارگردان
موضوع داستان و محتوا مهم است، ولی به نظر من در سینما “چطور بیان کردن “و “چگونه هنرمندانه به تصویر کشیدن ” مهمتر و با ارزشتر است.
به دلیل آسان گیری در مجوز کارگردانی، در دورههای قبل کسانی وارد این حرفه شدند که حتی یک دستیاری در سینما نداشتهاند و سینما به یکباره پر شد از فیلمهایی شاید با سوژه خوب و حتی جسورانه و فیلم نامه خوب؛ اما خالی از کارگردانی. به جای اینکه فیلمها در واقع کارگردانی بشوند فقط با تصویربرداری فیلمنامه مواجه هستیم یا فیلمهایی که سراسر دوربین روی دست بدون دکوپاژ و میزانسن فقط بازیگران بازی میکنند و دوربین آنان را ثبت میکند و این از فقر دانش فیلمساز و تجربه نداشتن است. کارگردانی؛ یعنی دکوپاژ و خرد کردن یک سکانس به پلانها؛ اما کسانی که فیلمبرداری روی دست کار میکنند گاهی دیده میشود از سر بی تجربگی در دکوپاژ است. چون اگر قرار باشد به طور مثال یک سکانس را خرد کند، در گیر خط فرضی، جهت نگاه، حتی خوردن پلان قبلی به پلان بعدی در تدوین میشود که ممکن است تجربهاش را نداشته باشد.
تجربه اینها را ندارد؛ چون سالها دستیاری نکرده. حتی تله سازی نکرده. با یک یا دو فیلم کوتاه شده کارگردان وفیلم هایشان میشود سکانس پلانهای رو دست. به قول نقاشان، هنوز پرتره و خطوط صورت نکشیده، تبدیل میشوند به کسانی که روی بوم با آفتابه رنگ پخش میکنند…
محتوا محوری، چالش سینمای ایران / گفت وگو با روزبه روحی پور نویسنده و کارگردان
از فیلم جدیدتان برای ما بگویید. قصه چیست؟ و انگیزهتان برای ساخت این فیلم چیست؟
فیلم “واقعیتهای پوشالی” عید فطر از رسانه خانگی پخش میشود و فیلم جدید سینمایی من به نام “شب و شبنم” به تازگی نگارش فیلمنامه اش به پایان رسیده ومنتظر جواب شورای مجوز فیلمسازی ارشاد هستیم تا این فیلمنامه برای صدور پروانه ساخت به ارشاد بدهیم. این فیلم قصه پناهجویان ایرانی در یکی از کشورهای همسایه است که برای نوشتن این قصه خود شش ماه در آن کشور و کنار این عزیزان زندگی کرده وهمه قصه بر اساس مشاهدات من است نه شنیدهها.
چه پیشنهادی برای بهبود اوضاع سینمای ایران دارید؟
پیشنهاد من سختگیری در ورود به سینماست. نمونه عینی آن در دانشگاه خود من بود. تا سال ۸2، بعد از کنکور، نوبت به آزمون عملی میرسید. تعداد بالایی که در کنکور قبول شده بودند در آزمون رد شده و وارد دانشگاه نمیشدند ولی بعد از سال ۸۲ آزمون عملی حذف شد و ظرفیت چند برابر شد. کافی است خروجیهای قبل و بعد این اتفاق را مقایسه کنید تا متوجه عمق فاجعه بشوید.
محتوا محوری، چالش سینمای ایران / گفت وگو با روزبه روحی پور نویسنده و کارگردان
نویسنده : رضا مهدوی هزاوه