چرا باید در شرایط سخت حرف بزنیم؟
در روزهایی که ترس و اضطراب در ذهن همه‌مان انباشته شده، حرف زدن می‌تواند نخستین قدم برای ترمیم روان باشد. حرف زدن در شرایط سخت باعث ایجاد همدلی و عشق بیشتر بین آدم‌ها می‌شود.
در این نوشته علت‌های ترمیم روان با حرف زدن در شرایط سخت بررسی می‌کنیم:
تخلیه فشار روانی
حرف زدن ترس و غم را بیرون می‌کشد و باعث برون ریزی احساس‌های مختلف می‌شود و باعث می‌شود آدم‌ها خیلی بهتر در غم ودرد همدیگر شریک شوند.
سکوت طولانی می‌تواند به اضطراب، بی‌خوابی یا دردهای جسمی تبدیل شود.
آرام کردن مغز
وقتی احساسات را بیان می‌کنی، مغز از حالت هشدار خارج می‌شود و وارد فاز آرام و منطقی می‌شود.
زمانی که مغز از داده‌ها و خبرهای مختلف پر می‌شود باید در طول روز با انجام فعالیت‌های خودمراقبتی وارد این مرحله شد.
ساختن حس تعلق
گفت‌و‌گو باعث ترشح هورمون‌های آرامش مثل اکسی توسین می‌شود. با گفتن حس خودمان به دیگران تنها نخواهیم ماند و حس تعلق خاطر ما به دیگر افراد تقویت خواهد شد.
تقویت تاب‌آوری
بیان احساسات، مثل چسبی‌ست که انسجام روان را حفظ می‌کند. این یعنی مقاومت در برابر فروپاشی. با بودن در جمع و به اشتراک گذاری حس‌ها می‌توان تاب‌آوری در شرایط سخت را تمرین کرد.
با گفتن حتی یک جمله ساده هم می‌توان آرام شد، مثل: می‌ترسم، نمی‌دونم چکار کنم، خسته‌ام.
سخن آخر
حرف زدن در شرایط سخت با آدم‌های امن زندگی‌مان باعث می‌شود این اجازه را به خودمان بدهیم که احساسات شرایط بحرانی را در خود بهتر درک کنیم و دست به سرکوب ناخواسته‌ی آن‌ها نزنیم.
