شریفی نیا:حتما دلیل دارد که نقش دو زنه هارو بازی می کنم!!!

محمدرضا شریفی‌نیا، بازیگر به بهانه اکران فیلم‌ «آنچه مردان درباره زنان نمی‌دانند» درباره حضورش در برخی تولیدات سال‌های اخیر سخن گفته است. بخش‌هایی از این مصاحبه را می‌خوانید:

– من هیچ وقت به اینکه فلان کارگردان خوب و فلان کارگردان بد است اهمیتی ندادم. اهمیتی ندادم که کدام فیلسماز درجه بالایی دارد و کدام فیلمساز ندارد. این حرف‌ها اصلا برایم ارزشی نداشت. ارزش برای من درک نگاه و جهان‌بینی کارگردان‌ها بود. مثلا خاطرم است که در گذشته دوست داشتم با کسی مثل مرحوم ایرج قادری که اکثرا با او مخالف بودند کار کنم یا با کسی مثل ده‌نمکی یا طالبی یا … من از تقسیم‌بندی‌های متداول هراسی نداشتم. حس می‌کردم که دایره هنر دایره‌ای است که تمام نگاه‌ها و نظرات حقیقت آشکار می‌شود. برای همین با خیلی‌ها کار کردم.

– من دلم می‌خواست تمام نگاه‌ها و تفکرات را بشناسم. اصلا همیشه همین‌طور بودم. قبل از ورود به سینما با اشخصا مهم جامعه ادبی و اجتماعی هم مراوده داشتم. با شعرای نام آشنای بسیاری صحبت کردم و کارهای‌شان را تحلیل کردم. در مورد پروین اعتصامی، فروغ فرخزاد، جلال آل احمد، شاملو، صمد بهرنگی و … تحقیقات مفصلی کردم. فقط به خاطر علاقه‌ای که به نگاه اشخاص برجسته کشورمان داشتم.

– …معتقدم یک سری شخصیت نقش‌ها به شکل سریالی می‌تواند در فیلم‌های سینمایی ادامه پیدا کند. مثلا پرویز صیاد یک مبتکر در جهان سینما و تلویزیون ایران است. او شخصیتی را خلق می‌کند به نام صمد که این صمد به شکلی سریالی در آثار مختلف ادامه داشت. یعنی کاراکتر صمد در موقعیت‌های مختلف در معرض دید تماشاگر قرار می‌گرفت. به این نقش نمی‌گویند تکراری، این یک کاراکتر است که به شکلی سریالی در سینما ادامه می‌یابد… مثلا امین حیایی کاراکتر لات مآبی را بازی می‌کند که اتفاقا طرفداران زیادی هم دارد. در هر فیلمی هم که آن را ایفا می‌کند مردم دوستش دارند یا جواد هاشمی در موقعیت‌های مختلف رزمنده است یا… به عبارت دیگر امین حیایی یا جواد هاشمی شرایط مختلفی از یک نقش را در جایگاه‌های مختلف به نمایش می‌گذارند و قطعا اگر این نقش در فیلم اول یا دوم موفق نمی‌شد آن را هرگز ادامه نمی‌دادند.

– دائم به من می‌گویند که آقای شریفی‌نیا چرا نقش‌های مردان چند زنه را به شما می‌دهند؟ من حتما این نقش را بار اول درست بازی کردم که برای چندمین بار هم به من پیشنهاد می‌دهند. معتقدم که این شخصیت‌ها برگرفته از افرادی در جامعه هستند که کمی شیطنت دارند. کسانی که به یک زندگی متعهدند و بعد پنهانی رابطه دیگری هم دارند. فیلم «دنیا» بهترین نمونه این شخصیت‌هاست. یک حاج آقای متدین اسیر نفسانیات می‌شود و تن به افسون دختری به نام دنیا می‌دهد و در نهایت تمام هستی و زندگی‌اش را از دست می‌دهد… به نظرم این فیلم‌هایی که بازی می‌کنم با این که قالبی طنز (البته طنز تلخ) دارند اما در جهت تحکیم خانواده بسیار کمک‌رسان هستند. به شخصه صد در صد مخالف ارتباط مرد متاهل با زن دیگری هستم، حالا در هر شکل و عنوانی که می‌خواهد باشد.

بانی فیلم