حکمت چهاردهم نهج البلاغه : نتیجه بى مهرى نزدیکان
حکمت 14 نهج البلاغه : نتیجه بى مهرى نزدیکان ، روش برخورد با خويشاوندان (اخلاقى ، معنوى)
وَ قَالَ مَنْ ضَيَّعَهُ الْأَقْرَبُ أُتِيحَ لَهُ الْأَبْعَدُ .
هر كس كه نزديكان و خویشاوندان او را رها سازند بيگانگان، او را برای (حمایت و یاری ) پذيرا مي گردند .
حکمت 14 نهج البلاغه : نتیجه بى مهرى نزدیکان ، روش برخورد با خويشاوندان (اخلاقى ، معنوى)
تفسیر اول:
امام علی علیه السلام در این حکمت به کسانی که نزدیکان و خویشاوندانش، او را رها کرده و مورد بی مهری قرار داده اند، امیدواری می دهد که مبادا از زندگی نا امید شوند. و بدانند خداوند مهربان ، کسانی دیگر را در مسیر زندگی او قرار می دهد، تا بندگانش در بین مشکلات و معضلات، تنها نباشند.
تفسیر دوم:
تشریح دیگری که مفسران کرده اند از این حکمت پر معنا این است که، اگر کسانی که به هم نزدیک هستند ( خانواده، کار، شهر، کشور و غیره…..) اگر از ویژگی های برجسته یا توانایی های خاص یا استعدادهای درخشانِ خودی ها و نزدیکان استفاده نکنند، قطعاً، فرصت طلبانی هستند که آنها را جذب کنند و با استفاده از این موقعیت بارز و عالی.
از توانایی‌های او بهترین بهره ممکن را ببرند. مثل فرار مغزها و نخبگان به کشورهای توسعه یافته یا مثلا حتی در یک محیط کاری، اگر مدیر یا مسئولی، به نیروی خوبش یا نیروی متخصص و با استعدادش، بها ندهد و یا او را نادیده بگیرد حتماً مدیر لایق و روشن فکری هست که او را جذب، و از استعدادهایش بهره فراوان ببرد.
مجله زندگی سالم / فایل صوتی شرح و ترجمه حکمت های نهج البلاغه
