حکمت های نهج البلاغه
ترجمه، شرح و تفسیر حکمت ۶۴ نهج البلاغه : غفلت از گذر عمر
حکمت ۶۴ نهج البلاغه : غفلت از گذر عمر (اخلاقى)
وَ قَالَ أَهْلُ الدُّنْیَا کَرَکْبٍ یُسَارُ بِهِمْ وَ هُمْ نِیَامٌ .
و درود خدا بر او ، فرمود : اهل دنیا سوارانى در خواب مانده اند که آنان را مى رانند.
حکمت ۶۴ نهج البلاغه : غفلت از گذر عمر (اخلاقى)
امام علی (ع) در این کلام حکیمانه تشبیه جالبى درباره غافلان اهل دنیا دارد مى فرماید:
«اهل دنیا همچون کاروان هایی هستند که آنان را به سوى مقصدى مى برند و آنها در خوابند».
مى دانیم دنیا مسیر آخرت است و در این مسیر منزلگاه هایى است که در آنجا باید زاد و توشه براى آخرت برگرفت تا هنگامى که انسان به مقصد مى رسد دستش خالى نباشد; ولى دنیاپرستانى که در تمام عمر به دنیا مشغول اند، همچون کسانى هستند که بر مرکب سوار و در خوابند و ساربان آنها را به سوى مقصد مى برد.
انتهاى این مسیر همان مرگ است آنها زمانى که سیلى اجل در گوششان نواخته شود از این خواب غفلت بیدار مى شوند و تهى دست به سوى آخرت مى روند. همان گونه که در روایت معروف آمده است: «النّاسُ نِیامٌ فَإذا ماتُوا انْتَبَهُوا». مردم در خوابند هنگامى که بمیرند از خواب بیدار مى شوند.
به بیان دیگر انسان ها سرمایه دارانى هستند که وارد بازار دنیا مى شوند مدت این بازار ـ مانند بسیارى از بازارهاى جهانى محدود است ـ و سرمایه آنها ساعات و شب ها و روزهاى عمر آنهاست هرگاه در این مدت در خواب باشند سرمایه از دست مى رود و تجارتى حاصل نمى شود.
به گفته شاعر:
سرمایه ز کف رفت و تجارت ننمودیم،
جز حسرت و اندوه متاعى نخریدیم.
جز حسرت و اندوه متاعى نخریدیم.
فایل صوتی حکمت ۶۴ نهج البلاغه :
مجله زندگی سالم / فایل صوتی شرح و ترجمه حکمت های نهج البلاغه
