شب یلدا در سیستان
شب یلدا در سیستان
آیین شب یلدا در شهرهای مختلف ایران
شب آغاز زمستان، با نام «شب چله» در سیستان یا همان «شب یلدا» در فرهنگ ایرانیان نام برده می‌شود که در هر منطقه‌ای رسم و رسوم خاص خود را دارد.
واژه «یلدا» به معنای «زایش زادروز» و تولد است، سیستانی ها با این باور که فردای شب یلدا با دمیدن خورشید، روزها بلندتر می‌شوند و تابش نور ایزدی افزونی می‌یابد، آخر پاییز و اول زمستان را شب زایش مهر یا زایش خورشید می‌خواندند و جشن بزرگی برپا می‌کنند و از این رو به دهمین ماه سال دی (به معنای روز) می‌گفتند که ماه تولد خورشید است
در این شب مردم از شیرینی‌هایی مانند سَتّو ، شیرینک دوشو، حلوا و انواع تخمه‌های هندوانه، خربزه، عناب و پسته را فراهم و شب را تا صبح سحر می‌کنند.
اگر این شب‌ها با مراسم مذهبی هم‌زمان نشود، با دوهل و ساز و چوب بازی شب را به صبح می‌رسانند.
آیین شب یلدا از دیرباز در سه شب متوالی با عناوین شب «چله‌بزرگ» و« چله متوسط » و «چله کوچک» برگزار می شود و خویشان و دوستان سفره‌ای از مهر را گشوده و از هر دری سخن می‌گویند.
حافظ در شب یلدا در میان مردم سیستان نقش بسزایی دارد.
در شب یلدا در منطقه سیستان رسم بر این است که صاحب‌خانه، دیوان حافظ را به بزرگتر فامیل می‌دهد، سپس هر یک از میهمانان نیت کرده و بزرگ مجلس، این جمله را می‌گوید و تفألی به گنجینه حافظ می‌زند: «ای حافظِ شیرازی/ تو محرم هر رازی/ بر ما نظر اندازی/ قسم به قرآن مجیدی که در سینه داری…» یا هر چیزی شبیه به این رسم که یکی از رسوم پرطرفدار شب یلداست و سرگرمی خوبی برای خانواده‌ها در این شب بلند سال است.
مجله اینترنتی زندگی سالم
