تفاوت بین آنتی هیستامین‌ها و کورتیکواستروئیدها
داروهای ضد حساسیت و مقایسه آنها | آنتی هیستامین‌ها و کورتیکواستروئیدها هر دو داروهایی هستند که برای حساسیت و آلرژی مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ و تاثیر هر دو روی سیستم ایمنی بدن می‌باشد. آنتی هیستامین‌ها بیشتر برای درمان حساسیت و آلرژی‌های رایج تجویز می‌شوند و وظیفه آنها کاهش تولید هیستامین در بدن است.
هیستامین ماده‌ای شیمیایی طبیعی مرتبط با عملکرد سیستم ایمنی می‌باشد. و اما کورتیکواستروئیدها نوعی داروی ضدالتهابی قوی می‌باشند که به کاهش فرآیندهای التهابی در بدن و کاهش فعالیت بیش فعال سیستم ایمنی کمک می‌کنند.
در ادامه قصد داریم به معرفی انواع آنتی هیستامین‌ها، انواع کورتیکواستروئیدها، تفاوت بین آنتی هیستامین‌ها و کورتیکواستروئیدها و عوارض جانبی قابل توجه آن بپردازیم.
همچنین بخوانید: آنتی هیستامین های طبیعی برای کاهش آلرژی
آنتی هیستامین‌ها
آنتی هیستامین‌ها جزو داروهایی هستند که وظیفه مسدود کردن اثرات هیستامین را در بدن بر عهده دارند. آنتی هیستامین‌ها در 2 نوع موجود هستند که بسته به واکنش یا شرایط تحت درمان تجویز می‌شوند.
انواع آنتی هیستامین‌ها
نوعی از آنتی هستامین به نام مسدود کننده‌های H1 برای درمان حساسیت مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نوع از آنتی هیستامین‌ها برای درمان علائم زیر نیز استفاده می‌شوند:
- علائم رایج سرماخوردگی
- بی‌خوابی کوتاه مدت
- اضطراب
زنگ خطر یا هشدار
مصرف بیش از حد آنتی هیستامین نسل اول می‌تواند باعث مسمومیت و حتی مرگ شود.
نوع دوم آنتی هیستامین‌ها مسدود کننده‌های H2 یا آنتاگونیست‌های گیرنده H2 نام دارند. مسدود کننده‌های 3H2 برای درمان بیماری‌های دستگاه گوارش مورد استفاده قرار می‌گیرند. مسدود کننده‌های H2 برای درمان علائم زیر نیز موثر هستند:
- رفلاکس مزمن، سوزش سر دل یا بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD)
- زخم معده
- ورم معده
- حالت تهوع
- استفراغ
- دریازدگی
- سندرم زولینگر-الیسون
از جمله رایج‌ترین نمونه‌های مسدود کننده‌های H2:
- اکسید (نیزاتیدین)
- پپسید (فاموتیدین)
- زانتاک (رانیتیدین)
کورتیکواستروئیدها
کورتیکواستروئیدها از دسته داروهای استروئیدی هستند که به درمان فعالیت بیش فعال سیستم ایمنی کمک می‌کنند.
انواع کورتیکواستروئیدها
گلوکوکورتیکوئیدها
گلوکوکورتیکوئیدها نوع مصنوعی هورمون گلوکوکورتیکوئید طبیعی موجود در بدن هستند که با کاهش فعالیت سیستم ایمنی باعث جلوگیری از آسیب بافت سلولی و اندام ناشی از التهاب بیش از حد می‌شوند.
موارد استفاده از گلوکوکورتیکواستروئید
گلوکوکورتیکواستروئیدها برای درمان بیماری‌های التهابی مزمن از جمله موارد زیر موثر هستند:
- روماتیسم مفصلی
- بیماری التهابی روده (IBD)، مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو
- لوپوس
- واسکولیت (التهاب عروق خونی)
- آسم
- بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD)
از جمله انواع گلوکوکورتیکوئیدها عبارتند از:
- پردنیزون
- پرلون (پردنیزولون)
- Medrol (متیل پردنیزولون)
- کنالوگ (تریامسینولون)
تفاوت بین آنتی هیستامین‌ها و کورتیکواستروئیدها
وظیفه‌ی هردوی این داروها کاهش فعالیت سیستم ایمنی است. تنها فرآیندهای شیمیایی مورد هدف این دو دارو است که بین آنها تمایز ایجاد می‌کند. هدف آنتی هیستامین‌ها، کاهش تاثیر هیستامین‌ها بر سیستم ایمنی و کاهش فرآیندهای التهابی می‌باشد؛ و کورتیکواستروئیدها واکنش‌های شیمیایی که منجر به التهاب می‌شوند را کاهش می‌دهند.
عوارض جانبی آنتی هیستامین‌ها و کورتیکواستروئیدها
در ادامه در مورد عوارض جانبی آنتی هیستامین‌ها و کورتیکواستروئیدها صحبت می‌کنیم.
عوارض جانبی آنتی هیستامین‌ها
عوارض جانبی ناشی از مصرف آنتی هیستامین بستگی به نوع آنتی هیستامین‌های نسل اول یا دوم دارد. بعلاوه، عوارض جانبی بستگی به این دارد که از مسدود کننده‌های H1 استفاده می‌کنید یا H2. عوارض جانبی ناشی از مصرف آنتی هیستامین‌های بینی عبارتند از عطسه و عفونت دستگاه تنفسی فوقانی.
هیستامین‌های نسل اول عوارض جانبی زیر را به همراه دارند:
- خواب آلودگی یا خستگی خیلی زیاد
- خشکی دهان و چشم
- مشکلات بینایی
- فشار خون پایین
- ضخیم شدن مخاط در مجاری هوایی که باعث دشوارتر شدن تنفس می‌شود
- ضربان قلب سریع
- مشکل در ادرار کردن یا دفع مدفوع (مثلا یبوست)
طبق نتایج حاصل از تحقیقات انجام شده اکثر آنتی هیستامین‌های نسل دوم به خوبی تحمل می‌شوند و عوارض جانبی خاصی به همراه ندارند:
عوارض جانبی مرتبط با آنتی هیستامین‌های نسل دوم عبارتند از:
- سردرد
- سرفه و گلودرد
- خستگی
- درد یا ناراحتی شکم
- تهوع و استفراغ
عوارض جانبی ناشی از مصرف آنتی هیستامین‌های مسدودکننده H2 بسیار نادر است اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- حساسیت یا درد عضلانی، از جمله تورم سینه
- درد مفاصل
- سردرد
- سرگیجه
- احساس گیجی در بیماران مسن نیز ممکن است رخ دهد
عوارض جانبی ناشی از مصرف کورتیکواستروئید
- احتباس مایعات که منجر به تورم می‌شود
- افزایش وزن
- قند خون بالا (هیپرگلیسمی)
- مشکل در کنترل دیابت
