فرهنگ و هنر

حرف های مادرانه، زنانه و دلسوزانه شاعربچگی مامان … شکوه قاسم نیا

یلدا توکلی:  رنگارنگ و شلوغ، تابستان ها خاطره شعرهای آن به یاد ماندنی تر است.  خودش می خواهد تا همیشه با بچه ها باشد با دنیای زیبا و رنگارنگ آنها، دنیایی غرق در شیرینی که هیچ بدی و زشتی در آن راهی ندارد، اصلا هم شعار نمی دهد این را خوب می شود فهمید چون وقتی ازدنیای بچه ها می گوید لبخندی چاشنی کلامش می شود که خودش را  در دنیایی دیگر غرق می کند،  دنیایی که با همه وجود متعلق به آن است . در دنیای کودکی بچه ها، شعرهای او جایگاه خودش را دارد و قصه هایی که عجیب نام او را با خاطرات دنیایی بچگی پیوند می دهد . دنیایی که حرف های زیادی برای گفتن دارد و اگر همراهش شوی در پاکی و زلالی آن فرو میروی ، دنیایی ساده و بی آلایش ، دنیایی سراسر دوست داشتن و دوست داشته شدن، دنیای آدم های معصوم ، دنیای بچه های دوست داشتنی.  صحبت از شکوه قاسم نیا شاعر و نویسنده کودکان و نوجوانان است که بچه ها با کتاب های او آشنا هستند . شاعری که زبان بچه ها را به خوبی می شناسد و اگرچه  متولد سال ۱۳۳۴ است ولی هنوز در دنیای بچه ها جایگاه ویژه ای دارد، به قول خودش هنوزهم بچه است چون عاشق بچه هاست.   فعالیت ادبی او برای کودکان و نوجوانان از سال ۱۳۵۹ با مجله کیهان بچه ها آغاز شد و تا به امروز 150 جلد کتاب برای بچه ها به چاپ رسانده است. “چرا نمی خندی؟”، “قصه های شیرین هزارو یک شب”، “مجموعه قصه های کودکانه”، “پسته دهان بسته”، “آقا موشه باهوش”، “آرزوهای کرم کوچولو”، “نخودی ها”، ” قاروقاروقار خبردار”، مجموعه سه جلدی “خانه ها جورواجورند”، “ماشین ها جورواجورند” و “مامان میخوام ورزش کنم”، ” از آسمون تا اینجا”، “شعر دعا”و کتاب  “بازی، بازی، بازی” از جمله آثار به چاپ رسیده توسط این شاعر است . او برای تالیف داستان بلند “هلی فسقلی در سرزمین غولها ” واشعار کتاب ” کلاغه به خنده افتاد ” دریازدهمین جشنواره کتاب کودک و نوجوان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان دو دیپلم افتخار دربخش شعر و داستان گرفت. “هلی فسقلی در سرزمین غولها” موفق به دریافت جایزه کتاب سال کودک و نوجوان شد.

IMAGE634639629479047500

ورود شما به دنیای بچه ها ازکجا شروع شد؟
در اوائل انقلاب لیسانس علوم سیاسی گرفتم ولی بعد از انقلاب فرهنگی سر از ادبیات کودکان در آوردم. درحقیقت در آن زمان با وجود اینکه به درسی که خوانده بودم و رشته ام علاقه داشتم ولی تصمیم گرفتم برای تغییر روحیه یک مهد کودک بزنم.
یک مهد کودک که بچه های چهارتا شش ساله درآن بودند و رابطه من با دنیای آنها زندگیم را به سمت دیگری برد.
چرا؟ یعنی چی؟
من برای بچه های مهد کودک شعرمی گفتم برای غذا خوردنشان، برای بازی هایشان و برای خاموشی هایی که درآن زمان اتفاق می افتاد. می خواستم زندگی خودم و بچه های آن سال ها را رنگی کرده باشم.
بعد ازآن بود که در سال 1359 کانون پرورش فکری سمیناری در خصوص شعر و ادبیات فارسی برگزارکرد و من هم به آن سمینار رفتم تا بیشتر با دنیای بچه ها آشنا شوم .
در آن سمینار با دکتر رحماندوست و افرادی که برای بچه ها شعرمی گفتند آشنا شدم وهمین شد که پایم به دفترمجله کیهان بچه ها باز و این شروع جدی شعرگفتن من شد برای بچه ها،
البته من پیش از آن نیز با دنیای شعر آشنا بودم و گاه گاهی شعر می گفتم اما با دنیای بچه ها وشعر گفتن برای آنها زیاد آشنایی نداشتم.
کارم را با کیهان بچه ها ادامه دادم و برای بچه ها شعر گفتم، شعر گفتم و هر روز بیش از روز قبل در این دنیا جا گرفتم و البته هنوزهم ادامه دارد.
همکاری من با مجله های مختلف بچه ها ادامه پیدا کرد تا به امروز که آنها همه دنیای من هستند .
شاپرک، مجله رشد کودک و دهها مجله دیگر امروزجایی است که من در آنجا برای بچه ها شعر و قصه می گویم .
همکاری با تلویزیون و مراکز مختلف که برای بچه ها فعالیت دارند نیز از جمله کارهای دیگرمن است .در واقع هر چیزی که به نوعی با بچه ها ارتباط داشته باشد، مرا جذب می کند.
شما دائم ازجاذبه وجذابیت بچه ها حرف می زنید، البته خیلی صادقانه ولی اگر بخواهید برای این جذابیت تعریف داشته باشید چه می گویید؟ اصلا تعریف شما دراین باره به عنوان یک مامان و یک شاعر چیست؟
دنیای آنها متفاوت است، چطوربگویم دنیایی که من دردرونم دوست داشتم دنیایی نبود که در بیرون می دیدم ولی دنیای بچه ها درست همان چیزی بود که به من آرامش می داد، یک دنیای سراسر شادی و نشاط ، دنیای متفاوت با دنیای آدم های بزرگ، بچه ها آدم های پرانرژی هستند که درکنارشان اززندگی لذت می برم .
ادبیات کودک نیز دنیای کاملا شادی است، دنیایی بی رقابت که همه مشوق یکدیگرهستند، کسی برای کسی نمیزند همه می خواهند دردنیای بچه ها کار کنند، درحقیقت دنیای بچه ها وشعر گفتن برای آنها مثل زمین بزرگی است که همه آمده اند تا آن را سبزسبز کنند . دراین دنیا همه ما درکناریکدیگریک بازی تیمی را شروع کردیم وبدون رقابت با یکدیگر به سمت رشد بچه های ایران زمین می رویم.
کمی شعاری شد ولی چون از زبان صادق یک مادر و یک شاعر می شنویم قطعا باورپذیراست. حالا که حرف بچه ها و مادراست بگویید خودتان چندتا فرزنددارید؟
دودختردارم که ارغوان 22 ساله وغزل 14 ساله است.
و همسرتان چطور؟
شوهرم نیزروزنامه نگاراست.
فرزندان یا همسرشما با این همه حسی که شما دارید مشکلی نداشتند؟
متوجه نمی شوم، چرا باید مشکل می داشتند؟
خب ممکن است مادری شاعرکودکانی رویایی یا ببخشید غیرجدی باربیاورد، آیا همسرتان این دغدغه را نداشت؟
نه، اتفاقا خیلی هم خوشحال بودند. شاید آن زمان این تفکر را برخی راجع به من و دخترها می کردند اما الان دخترخانم های من شخصیت های کامل و مستقلی هستند.
آنها هم اندازه شما بچه دوست هستند؟
تا حدی بله ولی نه به اندازه خودم.
برای مادرهای دختردارچه توصیه هایی دارید؟
دخترها فرشته اند، رحمت اند، سفیدی اند، محشرند و پسرها نعمت اند، مهربان اند و عالی اند. فرقی نمی کند فرزند شما پسر است یا دختر مهم این است که شما این مائده آسمانی را که مثل فرشته به تو داده اند مثل فرشته تربیت کنی و بار بیاوری.
حالا که آنقدربا دنیای بچه ها درآمیخته اید و لحظه لحظه شما با بچه هاست چه آرزویی برای بچه ها دارید؟
دلم می خواهد مثل بچگی ما بچگی کنند، دلم می خواهد
بزرگ ترها اجازه دهند تا آنها نیز به خوبی در دنیای بچگی شان باشند، در گذشته خانواده ها در کنار بچه ها بودند و رابطه ها تنگاتنگ و صمیمی بود .
ما فراوان بچگی کردیم چرا که پدر و مادرها سایه بالا سر بودند، ما در جمع بزرگ شدیم و خانواده اجازه دادند راهمان را خودمان انتخاب کنیم ولی امروز ما خیلی دلمان می خواهد تا بچه ها را خوب تربیت کنیم، انگار والدین امروز می خواهند به آنچه خودشان نرسیده اند بچه ها برسند و همین می شود که فرزند سالاری پدید می آید. درحقیقت بچه ها سالاری نمی کنند بلکه ما به آنها باج می دهیم ، در آپارتمانی بسته با همه امکانات دستور می دهیم که درست را خواندی مسواکت را زدی و… . باور کنید من دلم برای این بچه ها می سوزد. وقتی همه چیز را به آنها تحمیل می کنیم معلوم است بزرگ که شدند سالاری
می کنند. باید بچه ها را رها کرد، مراقبشان بود ولی همه چیز را به آنها تحمیل نکرد بگذاریم کمی بچگی کنند رها باشند بچگی کنند بچگی.

مجله زندگی سالم – شماره 34

 

همچنین بخوانید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا