چه کسانی نباید به پیاده روی اربعین بپردازند؟

بیماران دیالیزی، بیماران شیمی درمانی و پرتو درمانی و کسانی که دچار هر گونه نقص ایمنی هستند، به دلیل بیماری ها و آلودگی های زیادی که طی این سفر ممکن است دچار آن شوند، باید از این پیاده روی امتناع ورزند. افرادی که مصرف کننده هر گونه مواد مخدر، مواد محرک و در کل اعتیاد آور هستند نیز نباید به این سفر اقدام  کنند؛حتی اگر این افراد تحت درمان با متادون هستند؛ چرا که قوانین کشور عراق روی این موضوع بسیار سخت‌گیرانه عمل می کند و این گونه افراد با شرایط مذکور نه تنها موفق به زیارت نخواهند شد، بلکه احتمال اینکه روانه زندان در کشور دیگر هم بشوند،بسیار زیاد است. همراه داشتن مواد مخدر و حتی قرص کدئین دار توسط زائران در کشور عراق با مجازات سنگینی رو به رو است.همچنین مادران بارداری که سه ماهه نخست و سه ماهه آخر بارداری خود را طی می کنند هم باید از رفتن به پیاده روی اربعین خودداری کنند؛ چرا که بیماری های ویروسی و عفونی زیادی در این مسیر وجود دارد و ممکن است برای جنین مشکلات جدی ایجاد کند. این سفر همچنین برای نوزادان شیرخوار زیر یک ماه نیز مناسب نیست.سالمندان و معلولانی که محتاج به استفاده از ویلچر هستند، اگر چه راهپیمایی 85 کیلومتری را به راحتی طی می کنند و برای سوار شونده بر ویلچر مشکلی پیش نخواهد آمد، اما وقتی وارد دروازه های کربلا می شوند، به دلیل حجم بالای جمعیت، وجود ویلچر می تواند باعث ریزش جمعیت  بشود و خدای ناکرده حادثه منا دوباره در کربلا هم اتفاق بیفتد.همچنین افرادی که برای راه رفتن از واکر یا از دو عصا استفاده می کنند، این افراد هم در میان جمعیت چند میلیونی ممکن است با خطراتی مواجه شوند.

کسانی  هستندکه مبتلا به دیابت، فشار خون، آسم، بیماری صرع و … هستند. این افراد اگر تمایل به پیاده روی برای اربعین دارند، باید داروهایشان را به تعداد روزهایی که در سفر هستند و حتی کمی بیشتر تهیه کنند تا با کمبود دارو مواجه نشوند. برخی از افراد هستند که علیرغم وجود بیماری، داروهایشان را همراه خود نمی آورند و نسخه شان هم همراهشان نیست. این افراد به هلال احمر مراجعه می‌کنند و با دادن نشانه های ظاهری قرص ها خواهان دریافت دارو از چنین مکانی در کشور عراق هستند که این مسئله ممکن است با خطرات ناشی از استفاده داروی اشتباهی همراه باشد.این افراد نباید برای فراهم کردن داروهایشان به تنهایی اکتفا کنند؛ چرا که احتمال گم شدن ساک و وسایلشان وجود دارد. بنابراین بهتر است نسخه داروهای خود را نیز در جیب لباسشان همراه داشته باشند تا در صورت گم شدن داروها بتوانند آن را از مراکز مربوط تهیه کنند. همچنین پیشنهاد من این است که یک بسته قرص استامینوفن ساده و نه کدئین دار به عنوان مُسکن و تب بر، یک بسته قرص سرما خوردگی، یک بسته قرص ضد اسهال معمولی و نه مخدردار و یک پماد ضد التهاب و ضد سوختگی گیاهی هم حتما همراه داشته باشند.

اگر از شلمچه بخواهند تا کربلا پیاده بروند، 600 کیلومتر را باید پیاده روی کنند که حدودا 40 روز طول می کشد. عراقی ها البته بیشتر این مسیر و این مسافت را طی می‌کنند و مسیرهای 600- 700 کیلومتری را بیش از یک ماه طی می کنند تا به کربلای معلی برسند؛ اما برای ایرانی ها بیشتر به این صورت مرسوم است که با هواپیما یا اتومبیل و اتوبوس به نجف می روند و از آنجا پیاده به سمت کربلا خواهند رفت که این مسیر 85 کیلومتر راه است، اما به طور کلی در  جاده های اصلی و فرعی منتهی به کربلا در تمامشان راهپیمایی جریان  دارد.

برای ما ایرانی ها معمولا چهار روزه طی می شود ولی عراقی ها به دلیل مهارت بیشتر،دو یا سه روزه معمولا این مسیر را طی می کنند.

زائران در هنگام رفت در مسیر خود، به لحاظ تامین مواد خوراکی و مواد غذایی به هیچ عنوان با مشکل رو به رو نخواهند شد؛ چرا که موکب های متعدد و بی‌شماری در جای جای مسیر وجود دارد که در ده – پانزده روز منتهی به اربعین، کار پذیرایی از زائران را رایگان انجام می دهند.  منتهی باید توجه داشت که وقتی در یک وعده غذایی فرد یک پرس غذا گرفته، نباید بیش از آن را دریافت کند و در کیف خود برای وعده بعدی بگذارد؛ چرا که در اثر گرمای هوا این غذا فاسد شده و موجبات بیماری و مسمومیت زائر را فراهم می آورد.

زائران باید توجه داشته باشند که به هیچ عنوان از آب لوله‌کشی استفاده نکنند؛ این آب در کشور عراق به هیچ وجه برای شرب مصرف نمی شود و تنها برای شست وشو قابل استفاده است.همچنین به هیچ عنوان نباید از آب‌های فله ای که توزیع می شود به عنوان مصرف خوراکی استفاده کرد. زائران باید بدانند که اگر چه در طی مسیر با وجود گرمای هوا و خستگی، دیدن این آب ها همراه با یخ هایی که درون آن است، بسیار وسوسه کننده است، اما مصرف این آب می تواند منجر به بیماری شود. زائران باید تنها از آب های بسته بندی شده ،چه به صورت لیوانی و چه به صورت بطری یک بار مصرف استفاده کنند که در کشور ما تحت عنوان آب معدنی شناخته شده است. در کشور عراق هیچ آبی به غیر از این آب های بسته بندی شده قابلیت خوردن را ندارد و باید این نکته را مد نظر قرار داد.

مطمئنا در فضایی که میلیون ها نفر در آن در حال حرکت‌اند، این اتفاق می افتد؛خصوصا امسال که بنا به پیش بینی عراقی ها 40 درصد به تعداد زائران اربعین حسینی افزوده خواهد شد. برآوردها حاکی از جمعیت 20- 30 میلیونی است که در میان این جمعیت، احتمال گم شدن افراد و جدا شدن اعضای یک کاروان وجود دارد. توصیه اول من این است که افراد باید به گونه ای حرکت کنند که ساک و وسایل هر شخص ( اعم از ویزا، پاسپورت و پول و …) باید در دست خود او باشد؛ باید افراد قبل از سفر قول و قرار بگذارند که اگر یکدیگر را در بین جمعیت گم کردند، دیگر برای یکدیگر معطل نشوند و به مسیر خود ادامه دهند و قرار بگذارند که در صورت گم شدن در کربلا یکدیگر را پیدا کنند یا اگر آنجا هم نشد، قرار بگذارند که در مرز یکدیگر را پیدا کنند و اگر باز هم نشد، آخرین قرارشان این باشد که در خانه خود در ایران به یکدیگر دست پیدا کنند؛ چرا که اگر بخواهند تیر به تیر و ستون به ستون در طی مسیر با یکدیگر قرار بگذارند، وقتشان بسیار تلف خواهد شد.اگر فرد گم شده،سالمند یا یک کودک یا نوجوان بود که نیاز به مراقبت ما داشت، باید حتما چندین قرار با او قبل از سفر با در نظر گرفتن  احتمال گم شدن گذاشته شود و شماره تماس خود را در چندین نسخه نوشته و در وسایل و جیب کودک و … بگذاریم تا دیگران بتوانند با شماره تلفن همراه فرد تماس بگیرند و برای پیدا کردن کودک، هماهنگی های لازم از طریق تماس تلفنی صورت پذیرد. باید در یک نوشته مشخصات پدر و مادر، کاروان و شماره تلفن، همراه کودک یا فردی که می دانیم احتمال گم شدنش وجود دارد، قید شده باشد.

امنیتی که در مسیر زائران از نجف تا کربلا وجود دارد، در هیچ نقطه از جهان وجود ندارد؛چرا که به خاطر شرایط خاصی که عراق با آن درگیر است، لایه های متعدد و مختلف امنیتی، سعی در ایجاد آرامش در این منطقه را دارند. البته اگر زائری از مسیری خارج از این مسیر، سعی در شرکت در مراسم را داشته باشد،ممکن است با خطراتی مواجه شود.

این سوال بسیار اهمیت دارد. پیشنهاد من این است که زائران یا از دو کفش متفاوت و راحت استفاده کنند و یا از یک کفش و یک دمپایی. همچنین زائران هر 5 یا هر 10 کیلومتر که پیاده روی کردند، باید کفش خود را با کفش دیگر یا با دمپایی تعویض کنند؛ چون اگر بهترین کفش پیاده روی را هم به پا داشته باشند ،طی این 85 کیلومتر باید 170 هزار قدم بردارند که مطمئنا طی این مسیر و با این تعداد گام، پاهایشان دچار آسیب های جدی خواهد شد. ولی اگر بهداشت پا را رعایت کنند و کفش هایشان را با دمپایی یا کفش راحت دیگر، هر از چند گاه تعویض کنند و جوراب هایشان را هم شست وشو  دهند، مشکل چندانی برای پاهایشان ایجاد نخواهد شد.

اگر از کوله پشتی که بر هر دو شانه هایشان قرار بگیرد استفاده کنند، خیلی بهتر است؛ چرا که کمک می کند دست هایشان آزاد باشد و در راه رفتن به آنها کمک کند. ولی زائران باید توجه داشته باشند که حتی حمل چند گرم بار اضافی طی 85 کیلومتر، می تواند آنها را بسیار خسته و مستاصل کند. بارهای اضافه در 170 هزار قدم به طور مداوم طی این 85 کیلومتر، اگربه کمر فرد برخورد کند ، می تواند بسیار آزار دهنده باشد. بنابراین زائران تا جایی که امکان دارد سبک به این سفر بروند و از حمل وسایل اضافه جدا خودداری کنند.

نوسانات دمای هوا در طی مسیر زیاد است. روزها به دلیل تابش مستقیم خورشید، بسیار هوا گرم است و به دلیل اینکه این مسیر حالت کویری دارد و هیچ کوه یا تپه ای وجود ندارد، شب‌ها هوا سرد می شود. زائران باید از نظر پوشش لباسی را انتخاب کنند که هم آنها را در برابر آفتاب داغ روز محافظت کند و هم از سرمای شب آنها را مصون بدارد. در واقع باید یک لباس چند منظوره همراه خود داشته باشند.

حداقل پولی که هر فرد باید همراه خود داشته باشد، 300 هزار تومان است.

اکثر مکان های خواب،برای مردان در نظر گرفته شده است. مشکلی که در ارتباط با مکان خواب وجود دارد پتو‌هایی است که به زائران داده می شود. این پتو ها در بین عراقی ها بسیار طرفدار دارد؛ چرا که پس از ده روزی که زائری زیر آن خوابیده است، آن را یک شیء متبرک شده تلقی می کنند. این پتوها که تعدادشان هم زیاد است، در طول سال،کارآیی خاصی ندارند؛بنابراین آنها را در انبارهای تاریک نگهداری می کنند که می تواند محلی برای رشد انواع قارچ ها،میکروب ها و انگل ها  باشد. بنابراین زائران بهتر است به نحوی از این پتوها استفاده کنند که سطح تماس مستقیمی با پوست آنها نداشته باشد.

نذری که عراقی ها به زائران می دهند، تا ظهر اربعین است یعنی به محض تمام شدن مراسم در مسیر بازگشت زائران باید بدانند که دیگر نه از آب خبری هست و نه ازغذا!چرا که پس از اربعین، موکب ها را جمع می کنند و دیگر از آب و غذا خبری نیست. مسیر بازگشت هم بسیار پر ترافیک است و حداقل 15 کیلومتر را باید پیاده روی کنند تا به اولین محلی که خودرو وجود دارد، برسند. پس از این 15 کیلومتر اتوبوس و مینی بوس وجود ندارد و تنها کامیون  ، وانت و تریلر وجود دارد که 15 کیلومتر هم باید با چنین وسایلی حرکت کنند تا برسند به محلی که اتوبوس در آن تعبیه شده است. طی این مسیر 15 کیلومتر پیاده‌‌روی و 15 کیلومتر با کامیون و وانت و … معمولا نصف روز تا یک روز به طول می انجامد تا اینکه افراد خود را از این جمعیت جدا کرده و به سمت مرز یا فرودگاه خود حرکت کنند. در این مسیر همان طور که گفتم آب و غذایی وجود ندارد؛ بنابراین توصیه می کنم اگر زائران بعداز ظهر اربعین یا فردای روز اربعین قصد بازگشت به کشور را دارند، به اندازه مختصری آب و غذای فاسد نشدنی نظیر کنسرو و… حتما قبل از اینکه قصد بازگشت داشته باشند، از کشور عراق تهیه کنند.