معضل از کوره در رفتن آدم های ذاتا عصبی و پرخاشگر در خانواده ها

معضل  از کوره در رفتن آدم های ذاتا عصبی و پرخاشگر در خانواده ها

چرا آدم های عصبی زود از کوره در میروند؟ تفاوت بین پرخاشگری و دعوا، با طغیانگری و فرافکنی و شهامت و جرئت در چیست؟

بررسی های به عمل آمده از جانب «دِفِن پاچر»گویای آن است که افرادی که بی پرواترند، زودتر عصبانی می‌شوند؛اگر توانستیم بین پرخاشگری و دعوا، با طغیانگری و فرافکنی و شهامت و جرئت تفکیک قائل شویم، بسیاری از مسائل حل است، ولی متاسفانه  چون فاصله بین چنین مواردی حتی از مو نیز باریک‌تر است، هر کسی به راحتی قادر به تشخیص نیست؛ انسان‌های عمیق به راحتی جوش نمی‌آورند،  در حالی‌که آدم‌های ذاتا عصبی، نا آرام و کج خلق، کمتر به دنبال دلیل برای عصبانیت خود هستند، بنابراین می‌توان به این نتیجه رسید که در جرئت و شهامت، بحث اصلی، حرکت بر مبنای احترام متقابل و ادب است؛ در حالی که در موضوعاتی هم چون دعوا و کشمکش بحث مربوط به توهین و بی ادبی است. اصولا افرادی که عصبانی می‌شوند، کسانی‌اند که از آستانه تحمل و دیدگاه حق به جانب ‌تر و در مواردی خودخواهانه‌تری برخوردارند.این افراد بیشتر متعلق به خانواده‌های پریشان، آشفته و ازهم گسیخته هستند؛خانواده‌هایی که فاقد مهارت‌های ارتباطی، تعاملی و هیجانی‌اند، افرادی که در خانه و خانواده‌شان کیفیت و مهارت زندگی مورد توجه نیست؛افرادی که اصولا از لحاظ اقتصادی و درک زندگی فرهنگی در مضیقه و فشار هستند؛ علاوه بر این علل و عوامل ارثی و ژنتیکی نیز  می‌تواند در مواردی موثر باشند؛ در همین راستا، بررسی‌های به عمل آمده گویای آن است که مردان از زنان عصبانی‌تراند، بعضی از کودکان، تحریک پذیری و زود رنجی بیشتر دارند، شاخص‌ها و ویژگی‌های اجتماعی و فرهنگی هر محیط و فضایی نیز تاثیر جدی و حتمی بر شکل‌گیری و میزان عصبانیت افراد دارد.

چرا به راحتی افسرده بودن، ترسیدن و اضطراب خود را بیان کرده ولی سعی می‌کنیم با این موضوع که فردی عصبی و عصبانی هستیم به شدت برخورد کنیم! می‌دانید چرا؟

هر چه جامعه از تعاریف غیر واقعگرایانه بیشتری برخوردار باشد،میزان کشمکش و عصبانیت در آن نیز بیشتر خواهد بود. نکته جالب در ارتباط با عصبانیت و عصبی بودن، این است که معلوم نیست چرا به راحتی افسرده بودن، ترسیدن و اضطراب خود را بیان کرده ولی سعی می‌کنیم با این موضوع که فردی عصبی و عصبانی هستیم به شدت برخورد کنیم! می‌دانید چرا؟ به خاطر اینکه در بین افراد، عصبانیت از بار منفی و نامعقولانه بسیار بیشتری، حتی نسبت به افسردگی برخوردار است؛ عصبانیت یک رفتار کاملا منفی تلقی می‌شود و انسان عصبی به کسی گفته می‌شود که در کنترل خود ناتوان است و یاد نگرفته که گفتار و رفتار خود را در مسیر مناسبی هدایت کند.

سید مسعود مدنی – روزنامه نسل فردا