نقد فیلم لاک قرمز / لاک قرمز فیلمی فراتز از یک شعار

نقد فیلم لاک قرمز / لاک قرمز فیلمی فراتز از یک شعار

سینما فلسطین میزبان لاک قرمز سید جمال سید حاتمی است . این فیلم که مضمونی اجتماعی – شخصیتی دارد ، از یک پدیده شعار زده در سینما فرمی همه جانبه ارایه می دهد . محدوده سنی که برای شناخت الگو های رفتاری ، شخصیتی در این فیلم انتخاب شده بسیار هوشمندانه و قابل تامل است ؛ چرا که بلوغ جنسی می تواند چرخش شخصیتی ناهنجاری را در جامعه به وجود آورد ، که این فیلم با بن مایه های روانکاوانه با دقت به آن اشاره می کند . اما مسئله اساسی من با چنین اندیشه هایی از آنجایی شروع می شود که در هنگام خلق یک اثر هنری هنرمند همواره به ناخودآگاه خود رجوع می کند ، ناخودآگاهی که می تواند برای ارایه به جامعه خطر ساز باشد . وخوشبختانه آنچه دیدم فراتر از یک شعار عامه پسند بود . بازی پردیس احمدیه و بهنام تشکر در نوع خود جذاب به نظر می رسد و می تواند الگویی در این زمینه باشد . اما پرسش اصلی یک مخاطب در هنگام تماشای چنین آثاری این است که چرا هنرمندان جامعه می خواهند داد بزنند که ما روشن فکران یک ملت هستیم ؟ مگر سینما چیزی به جز یک داستان غیر معقول برای مخاطب است ؟!

نقد فیلم لاک قرمز / لاک قرمز فیلمی فراتز از یک شعار

*مرگ بر دیکتاتور

سینمایی که بخواهد اندیشه خود را به مخاطبش تزریق کند یک سینمای ضد اندیشه است که هرگز توانایی فرهنگ سازی را در جوامع ندارد . خوشبختانه این فیلم آنگونه عمل نمی کند از سبک فیلم برداری مدیوم آن تا مبارزه با استقلال طلبی خود خواهانه ، می تواند نشان گسترش اندیشه و فرهنگ در میان سینما گران ایرانی باشد . در هر صورت لاک قرمز را یک قدم جلوتر از فیلم دختر رضا میرکریمی دیدم چرا که در فیلم دختر هیچ اتفاقی شکل نمی گیرد مگر به خواسته مخاطب ، اما در فیلم دختر ماهیت فیلمنامه بر اساس اتفاقات قابل پیش بینی تعیین شده ای است که می تواند چارچوب ذهن مخاطب را دچار چالش های فکری کند و این به معنای سینمایی بودن یک تفکر جنسی در جامعه است . متاسفانه یا خوشبختانه اصرار هنرمندان بر ساخت آثاری با محوریت ضد شخصیتی باعث لوث شدن چنین دیدگاهی در فرهنگ یک جامعه می شود . چرا که قالب اصلی بسیاری از ساخته های سینمای ایران دختران سنین بین 16 تا 25 سال هستند و مشکلاتی که ممکن است در رسیدن به اهداف زندگی برایشان به وجود آید . آنچه این فیلم را از دیگر آثار مشابه متمایز کرده است تغییر زاویه دید روایت و شکل گیری جمعی عناصر دراماتیزه شده صنعتی در سینما است . صنعت در سینما به مفهوم رسانه ای کردن یک موضوع اجتماعی است و از همین رو باید به امیر عبدی نویسنده این فیلم تبریک گفت چراکه استعداد خود را در زمینه پلات بندی یک فیلمنامه به رخ شاخ های سینمای ایران می کشد .

نقد فیلم لاک قرمز / لاک قرمز فیلمی فراتز از یک شعار

*واردات لاک قرمز از چین

اما مضمون اجتماعی فیلم که در لحظاتی از داستان روایت می شود و دختر به دست فروشی ، کار در منازل و … روی می آورد به شدت ضد فرهنگی و خطر ناک ؛ مانند آثار دست سوم چینی است . چنین مولفه هایی در یک فیلم باعث می شود که مخاطب رنگ و بوی لاک قرمز تقلبی را از اصلی تشخیص دهد ؛ وقتی که مخاطب از این همه گزافه گویی و حاشیه سازی بی مورد در یک فیلم خسته شود ، تعلیق به معنای ادبی برای داستان نویس از بین می رود و دیگر شاهد اتفاقات دراماتیک در سینما نخواهیم بود . کلیت بحث فیلم یک کلیت عقب افتاده ای است که می توانست با ارایه مقاله در روزنامه صورت گیرد اما نویسنده با آگاهی از این موضوع که همواره جنسیت دختر یک ویترین رسانه ای در هنر محسوب می شود ؛ از آن سو استفاده می کند و او را مورد تهاجم فرهنگی قرار می دهد . خیلی راحت است اگر به جای شخصیت اصلی داستان یک پسر را فرض کنیم و موارد پیش آمده را بر اساس ویژگی های شخصیتی پسرانه مطرح کنیم در آن صورت فیلم نامه نویس می توانست با ارایه تفکر خود به کارگردان از یک بن مایه افراطی ژانر اجتماعی ، درام را خلق کند که همه در پایان برای آن استاده دست بزنند . آنچه مورد نیاز چنین گروه سنی جامعه من است امنیت روانی – فکری – فرهنگی است که با برخورد های اجباری و الزامی به جایی نمی رسد ، نظریه ای که حداقل من در این فیلم نتوانستم کشف کنم . در هر صورت جامعه حرف خود را می زند و سینما می تواند به عنوان یک رسانه آزاد در حوزه فرهنگی کشور فعالیت کند ، اما متاسفانه سینما گران ایرانی هنوز در گذشته پر فراز و نشیب خود دست و پا می زنند و جرات فرار به سوی آینده را ندارند .

نویسنده : تحریریه سایت