معضل تجمل گرایی در جامعه / علت تجملگرایی چیست؟(Luxury-oriented)

معضل تجمل گرایی در جامعه / علت تجملگرایی چیست؟(Luxury-oriented)

آیا تجمل گرایی، نماد مدرنیته است؟ بی شک نه. تجمل گرایی بیشتر نماد خودکم بینی و یا رفاه طلبی است و اما چرا تجمل‌گرایی در جامعه ما اینقدر ریشه دوانده ؟ مگر نه اینکه ساده زیستی در ادبیات ما بسیار ترویج شده، پس دلیل چیست

اولین دلیل را می توان در عقلانیت ضعیف ما جست وجو کرد. انسانی که عاقل نیست، باطن بین و دوراندیش نیست، فقط ظاهربین است و کل زندگی اش را خلاصه می کند در ماشین، خانه و لوازم خانه، در جامعه کم نیست. دیده شده حتی افرادی را به منزلش دعوت کرده تا فقط وسایل تازه خریداری شده اش را به نمایش بگذارد یا اینکه شخصی می گفت: به دلیل نو نکردن مبلمان خانه در عید نوروز با بهانه سفر در خانه نماندیم. واقعا آیا تفکر این فرد، از تفکر یک بچه شش ساله فراتر رفته است؟

افزایش سن،فرد را از بچگی خارج نمی کند

واقعیت این است که ما در جامعه، بچه هایی پنجاه و شصت ساله زیاد داریم؛ آری افزایش سن، الزاما فرد را از بچگی خارج نمی‌سازد. تاکید می کنم کودکی، مثبت است و به لطافت و معصومیت درونی اشاره دارد،اما اینجا بچگی مقابل پختگی است و مذموم؛مثلا وقتی می گوییم فلانی بچگی کرد؛یعنی نابالغانه رفتار کرد. حال واقعا تجمل گرایی یک خانم یا آقای پنجاه ساله مانند رفتار بچه چهارساله ای نیست که دوست دارد عروسک هایش یا اسباب‌بازی هایش را به رخ بقیه بچه ها بکشد که “من دارم و شما ندارید”؟ این مسائل نشان دهنده این است که سیستم آموزش ما، دانش مردم را ارتقاء داده ولی بینش آنها را نه، عقل معاشی و حسابگر را رشد داده،عقل برتر را نه، هوشمندی را ارتقاء داده، اما اندیشمندی را نه و این است که به گفته دکتر سریع القلم در کتاب “عقلانیت و آینده توسعه یافتگی ایران”، ما مردم ایران مردمی هستیم باهوش، اما کم عقل و گرنه کدام عاقلی اینقدر تجمل گرا می شود و زندگی خود و دیگران را به تباهی می کشاند و باعث چشم و هم چشمی هایی می شود که بنیان خانواده ها را متزلزل می‌سازد و جالب اینجاست که این پدیده را بعضی ها روشنفکری می خوانند و حال آنکه اتفاقا اوج کوته فکری است و نشان از یک تفکر واپس گرا و سست بنیان دارد که باید تحت مداوا و معالجه قرار بگیرد.

مصداق مال دوستی

تجمل گرایی، نماد بارز مال دوستی است، نه اینکه مال برای زندگی کردن که در واقع زندگی برای جمع مال آن هم برای فخر فروشی. این تجمل گرایی امروزه به سطح کودکان و نوجوانان کشیده شده و دلیل اصلی آن، صحبت هایی با موضوع تجمل‌گرایی در فضای خانواده است که اینجانب شاهد بودم دانش آموز مقطع ابتدایی اُفت تحصیلی پیدا کرده بود؛ به این دلیل که یک ماه است ذهنم درگیر این شده که چرا همسایه مان خودرو گرانقیمت تر از ما خریده ؟خب به نظر شما این کودک بنیان های فکری اش بر چه اساسی در حال شکل گیری است و چرا ما احساس خطر نمی کنیم؟ اینکه مخصوصا در بین خانم ها حرف از مُد است، واقعا باید گفت خود مُد بد نیست، اما اینکه بگوییم مُد در فلان چیز است و سپس وسایل سالم خانه را به سمساری ها بدهیم تا با پول بیشتر جنس مُد را تهیه کنیم، این خیلی مذموم است. افرادی که به بیماری تجمل گرایی دچار شده اند، باید ابتدا ریشه یابی کنند که کدام ویژگی منفی آنها باعث این مسئله شده. احساس حقارت، تکبر، حسادت و …؟ آنگاه با نسخه های روانی و معنوی، درصدد رفع این رذیله اخلاقی برآیند. البته ذکر یک نکته ضروری است؛ اینکه تجمل گرایی یک روی مثبت هم دارد و آن زیبایی شناسی است که پسندیده است ولی در عرف جامعه به زیبایی‌شناسی، تجمل‌گرایی اطلاق نمی شود و معمولا به رویه افراطی اسراف، تبذیر و اتراف گفته می شود. یادمان باشد تجمل گرایی به ساختار اقتصاد جامعه آسیب جدی وارد می کند و مردم را از فضای قناعت به فضای ناسپاسی و زیاده خواهی می برد و جامعه را دچار فقر فرهنگی می سازد. پس همه در حد خود بکوشیم این بلای خانمان سوز و مذموم را از پیکره جامعه بزداییم.