نتیجه عشوه گری های دخترهای خیابانی
نتیجه عشوه گری های دخترهای خیابانی
به کاهدون زدم . راه فرار نداشتم. من که در اخاذی کردن از جوانهای بالاشهری حرفه ای بودم این بار نتوانستم خودم را نجات دهم.
در اتاق مددکاری دختر نوزده ساله ای با چهره ای آشفته و صورت خراشیده و زخم شده نشسته بود. دختر جوان با روسریش که حسابی خاکی شده بود سعی داشت اشک هایش را پاک کند . این دختر داستان زندگیش را برای کارشناس اجتماعی کلانتری بازگو کرد: پدر من وضعیت مالیش خوب نبود. من مثل خیلی از دختران نوجوان آرزوهای زیادی داشتم. در آرزوها و رویاهایم میدیدم که سوار یک خودرو گران قیمت شاسی بلند نشسته ام و عینک دودی روی چشمانم دارم و در حال رانندگیم. دبیرستانم را تمام کردم . میخواستم برای اینکه به رویاهایم جامه عمل بپوشانم سرکار بروم و درسم را ادامه دهم. در کلاسهای پیش دانشگاهی شرکت کردم و به هرکس میشناختم گفتم اگر کار خوبی پیدا کردند به من اطلاع دهند. به وسیله یکی از دوستانم با نیوشا آشنا شدم. نیوشا بالا شهر تهران ساکن بود و همیشه در تفریح و خوش گذرانی به سر میبرد. در طی چند روز با نیوشا و دوست او صمیمی شدم. آن دو مثل من دنبال کار نبودند. همیشه در حال خرج کردن بودند و بسیار خوشتیپ. من با دیدن خرج کردن زیادشان دچار حسادت شدم و رفتارهای مشکوکشان نظرم را جلب کرد. نیوشا به من میگفت تو هم باید لباس های گران بپوشی و آرایش غلیظ بکنی . نیوشا و دوستش برایم لباس های شیک خریدند و با خودشان مرا هم به رستوران های گران قیمت میبردند. من متوجه شدم کار آنها این است که با عشوه گری از رانندگان جوان خودروهای مدل بالا اخاذی کنند . خودم هم آلوده شده بودم. با نیوشا از ساعت 9 صبح تا نصف شب بیرون بودم و مبلغ های زیادی را به حسابم میریختند. یکی از کارتهای بانکی ام را به خانواده دادم. اما آنها متوجه نمیشدند من چکار میکنم. به همه میگفتم من ویزیتور یک شرکت لوازم آرایشی بزرگم. من عذاب وجدان داشتم و میدانستم رانندگان فقط برای اینکه آبرویشان نریزد به من پول میدهند. من با فریبکاری از آنها اخاذی میکردم. آخرین بار راننده ای جوان از سر دلسوزی من را سوار کرد. قصد مرا فهمید و با پلیس تماس گرفت. من سعی کردم از دستش فرار کنم. از اتومبیلش پایین افتادم و بوسیله مردم دستگیر شدم.
