زندگی نامه میرزا محمد حسین سیفی قزوینی(عمادالکتاب قزوینی)

 گذری بر زندگی عمادالکتاب خوشنویس برجسته

استاد میرزا محمد حسین سیفی قزوینی ملقب به عماد الکتاب از خاندان سیفی قزوین و بازمانده نسل خطاط معروف عصر صفوی میر عماد قزوینی که در تاریخ 25 فروردین 1240 ق به دنیا آمد. این هنرمند دوران با تشویق پدر در هشت سالگی از نعمت سواد برخوردار شد و پس از تحصیل مقدمات علوم قدیم به فراگیری علوم جدید و زبان فرانسه و تعلیم خط پرداخت. او که از نوجوانی علاقه فراوانی به خوشنویسی داشت و نزد استادان خط آن زمان قزوین از جمله میرزا محمد علی خوشنویس قزوینی این هنر را فرا گرفته بود؛ در شانزده سالگی به همراه برادر کوچک‌تر با دست خالی روانه عراق می‌شود و رحل اقامت در کاظمین می‌افکند. سه سال در آنجا می‌ماند و با کار کتابت روزگار می‌گذراند. به نظر می‌آید که کتابت قرآنی به خط نسخ و یک دوره فقه آقا سید علی بحرالعلوم و سایر رسائل مذهبی به خط نسخ محصول این دوره است. سپس به مدت پنج سال در کربلا سکنی می‌گزیند.

بازگشت به وطن

پس از بازگشت به ایران به مدت چهار ماه در مشهد ساکن می‌شود. تحفه این سفر برای عماد آموختن استادانه خط نسخ بود. وی با بروز استعداد توانست به چنان شکوهی برسد که سه شاه او را زینت دهنده و نگارنده فرامین خود قرار دادند؛ یعنی مظفرالدین شاه، احمد شاه. وقتی مظفرالدین شاه به نشر شاهنامه عزم جزم می‌کند، تنی چند از دور و نزدیک او را نامزد این مهم می‌کنند و با اتمام این اثر در سال 1323 که به شاهنامه امیربهادر مشهور شد و کتابت آن سه سال به طول انجامید نام و آوازه‌ای در خور برای محمد حسین فراچنگ می‌آید.

کمیته مجازات

در سال ۱۲۹۴ خورشیدی عضو انجمنی مخفی به نام کمیته مجازات شد. نقش عمده عمادالکتاب در فعالیت‌های تبلیغی کمیته مجازات خلاصه می‌شد. از جمله اقدامات هوشمندانه عمادالکتاب در کمیته مجازات تهیه مهر این کمیته بود. پس از خیانت یکی از اعضا عمادالکتاب هم به پنج سال زندان محکوم شد. همچنین عمادالکتاب از نقاشی آب رنگ و سیاه قلم سر رشته داشته است و تصویری از خود او به قلم خودش باقی است. وی قریحه شاعری نیز داشته و گاهی تفننی شعر می‌سروده است. وی در 26 تیرماه 1315 شمسی چهره در نقاب خاک کشید و در کنار حرم امامزاده عبداللهی شهر ری به خاک سپرده شد.

نویسنده : زهرا اقایی