بیماری دو قطبی
درمان بیماری دو قطبی
علت بیماری دوقطبی چیست و درمان آن کدام است؟
علل واقعی و اصلی این بیماری هنوز بهطور کامل مشخص نشدهاست، اما ریشههای خانوادگی برای آن تعریف شده است. به نظر میرسد عوامل محیطی و فیزیولوژیکی نیز در گسترش این اختلال نقش داشته باشند. عوامل محیطی بهعنوان شروعکننده در نظر گرفته میشوند. این شروعکنندهها میتوانند علائم اولیه مانیا و افسردگی را آغاز کنند و یا علائم موجود را بدتر کنند. بااینحال خیلی از موارد اختلال دوقطبی بدون وجود شروعکننده، آغاز میشوند.
این شروعکنندهها از قرار زیر هستند:
استرس:
زندگی پر استرس میتواند شروعکننده اختلال دوقطبی در افرادی باشد که قابلیت ژنتیکی آن رادارند. این رویدادهای استرسزا میتواند تغییرات ناگهانی خوب و یا بد در زندگی باشند، مثل ازدواج کردن، رفتن به دانشگاه، از دست دادن یکی از نزدیکان، اخراج شدن از محل کار، تصادف و یا هر واقعه دیگری.
اعتیاد:
اگرچه اعتیاد به مواد مخدر بهعنوان شروعکننده اصلی اختلال دوقطبی در نظر گرفته نمیشود، ولی این وضعیت میتواند باعث شروع حملات شیدایی گردد و یا تشدیدکننده علائم اولیه اختلال دوقطبی باشد. مخدرهایی نظیر کوکائین، قرص اکس و داروهای آمفتامین میتوانند شروعکننده شیدایی باشند. درحالیکه مصرف الکل و بعضی داروها میتواند از عوامل بسیار مهم در شروع افسردگی باشد.
داروها:
برخی درمانهای خاص مخصوصاً مصرف داروهای ضدافسردگی، میتواند شروعکننده شیدایی باشد. از سایر داروهایی که چنین تأثیری رادارند داروهای بدون نسخه، داروهای کاهشدهنده اشتها، کافئین، کورتون داروهای درمانکننده بیماری های غده تیروئیدهستند.
فصلها:
تغییرات خلقوخو در اختلال دوقطبی و نیز افسردگی، از تغییرات فصلها تأثیر میپذیرند، مثلاً حملات شیدایی در طول فصل تابستان شایعتر است و حملات افسردگی در طول فصول پاییز، زمستان.
از بیماری دوقطبی نترسیم
شاید اولین واکنش بیمار و نیز وابستگان نزدیک بیمار در مواجهه با این بیماری ترس، نگرانی و وحشت از داشتن چنین بیماری در خود و یا دریکی از عزیزان نزدیک وی باشد. در اکثر موارد این ترس و نگرانی منجر به انکار بیماری علیالخصوص پس از بهبودی و سپری شدن حالت حاد بیماری میگردد و انکار بیماری مانع از کنترل صحیح آن خواهد شد
توصیه متخصصین آن است که تا جایی که ممکن است در مورد بیماری دوقطبی مطالعه کنیم و با این بیماری آشنا شویم
با روبرو شدن با واقعیت وجود بیماری دوقطبی، هراس نداشته باشیم روشهای درمان و کنترل بیماری را از متخصص فرابگیریم. ارتباط خود را با کارشناسان بهداشت روان مانند روانپزشک، روانشناس، مددکار اجتماعی حفظ کنیم خود را برای یک مقابله تقریباً درازمدت با بیماری آماده کنیم. به خود مارک و انگ بیمار روانی نزنیم.
درمان دارویی
بیماری اختلال دوقطبی نیاز به درمان طولانیمدت دارد، حتی در طول دورههای زمانی که فرداحساس بهتری دارد. درمان این بیماری معمولاً توسط یک روانپزشک ماهر هدایت میشود. داروهای بسیاری برای درمان اختلال دوقطبی استفاده میشود. پزشک شما ممکن است برای حداکثر اثر داروها ترکیب داروهای مختلف را تجویز کند. داروهایی که برای اختلال دوقطبی استفاده میشوند عبارتاند از داروهایی که از شدت گرفتن بیماری جلوگیری میکند و داروهایی که در مقابله با افسردگی یا اضطراب کمک میکند.
بستری شدن در بیمارستان: چنانچه در طول دوره درمانی رفتار خطرناکی از بیمار سر بزند، پزشک ممکن است بستری شدن در بیمارستان را توصیه کند؛ زیرا ممکن است احساس خودکشی به فرد دست دهد و یا پرخاشگری های شدید داشته باشد.
درمان پیوسته: ثابت نگهداشتن درمان این بیماری همواره جهت مدیریت اختلال دوقطبی در درازمدت مورداستفاده قرار میگیرد. افرادی که این مرحله را طی نمیکنند در معرض خطر بالایی از عود علائم و نشانههای بیماری هستند و ممکن است تغییرات اندکی در خلقوخوی این افراد صورت گیرد و آنها را مجدد به سمت دوران افسردگی و مانیا سوق دهد.
درمان و ترک استفاده از مواد مخدر: چنانچه دچار سوءمصرف مواد مخدر و الکل هستید میبایست هر چه سریعتر تحت درمان قرار بگیرید زیرا مدیریت و درمان بیماری اختلال دوقطبی را بشدت دچار اختلال میکند.
داروهای ضدافسردگی: بسته به علائم شما، پزشک میتواند داروی ضدافسردگی به شما تجویز کند. در برخی از افراد مبتلابه اختلال دوقطبی، داروهای ضدافسردگی میتواند منجر به حملات مانیا شود، اما در صورت استفاده طولانیمدت و منظم میتواند با تثبیت خلقوخوی و نوسانات رفتاری فرد همراه باشد.
درنهایت آنچه باید بدانیم این است که اختلال دوقطبی هم مانند سایر بیماری ها مثل فشار خون یا دیابت و…. نیاز به درمان دارد و باید زیر نظر پزشک باشد و اگر درست و به موقع درمان شود فرد به زندگی عادی خود برمی گردد .پس به جای ترسیدن از آن باید به موقع به متخصص مراجعه کنیم.
مجله اینترنتی زندگی سالم
دکتر مطهره میردامادی، متخصص اعصاب و روان