گفتگوی اختصاصی با محمدرضا گلزار

MOHAMMAD REZA GOLZAR

این قضاوت ها آزار دهنده است.

محمدرضاگلزار،سوپراستار سینمای ایران یکی از چهره هایی است که هر حرکت و هر عکس و پست و خبر از او با هزاران کامنت و واکنش و بازتاب مواجه می شود. اما ظاهرا برخی از این واکنش ها از صبر رضا گلزار بیشتر است:«مردم و طرفدارانم را عاشقانه دوست دارم و بابت همه حمایت هایشان در این سالها ممنونم. اما واقعا گاهی برخی قضاوت ها آزار دهنده است. من شاید یکی از معدود چهره هایی هستم که خیلی ها با کوچک ترین حرکتی به راحتی به خودشان اجازه می دهند قضاوتش کنند. من سال هاست یکسری فعالیت های خیریه می کنم، آن هم از این جهت که فکر می کنم شاید حضور من به عنوان چهره ای که مردم می شناسند و محبت و لطف دارند بتواند در جاهایی مثل بهزیستی موثر باشد و کمکی به دوستان بکند. اگر نه بچه های کوچولوی بهزیستی که من را نمی شناسند ولی با خودم فکر می کنم شاید بتوانم با حضورم کنار این بچه ها به پرسنل این موسسات و بیمارستان ها و … انرژی مثبت و روحیه بدهم. بعد وقتی عکسی یا فیلمی مثلا در اینستاگرام می گذارم یا جاهای دیگر منتشر می شود کلی کامنت منفی می گیرم که قصد تظاهر داری و از این دست قضاوت های ناامید کننده. خودتان را لحظه ای جای ما بگذارید و باور کنید این قضاوت ها آزار دهنده است.» این بازیگر مشهور که از دنیای موسیقی و با گروه «آرین» به سینما آمده است و اخیرا تجربیاتی هم در حوزه خوانندگی داشته است که البته ظاهرا در این تجربیات هم از تیرقضاوت ها در امان نمانده است:«مثلا راجع به موسیقی و خوانندگی من صحبت می کنند و می گویند گلزار نخواند. اولا من آهنگ را برای یک قشری که همیشه به من لطف دارند و طرفدارهای خاص خودم هستند می خوانم. هدفم هم نظرسنجی به پا کردن در صفحه اینستاگرامم نبوده است. من خواننده خوبی نیستم، خب می توانید آهنگ های من را گوش ندهید. من با هزینه شخصی کار موسیقی می کنم و تلاش زیادی هم برای کیفیت آهنگ هایم انجام می دهم. من باید آهنگی را بخوانم که از بچه شش ساله تا پیرمرد 80 ساله بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند چون در بین همه سنین طرفدار دارم.»

اما درد و دل های رضا گلزار از قضاوت های تند و تیزی که می شود بیشتر از این حرف ها است:« یک زمانی دانشگاه هایی در کشور بود به اسم دانشگاه حقوق که اساتید آنجا تدریس می کردند و دانشجوهای عزیز زحمت می کشیدند و سال ها درس می خواندند تا بالاخره فارغ التحصیل می شدند. زمان ما که اینطور بود که قاضی و وکیل و محضردار و سر دفتر دار شدن و طی کردن کار پروسه بسیار سخت و پر زحمتی را به جهت تحصیلی لازم داشت. یعنی مثلا آن فردی که وکیل می شد خیلی باید تلاش می کرد و فقط سال ها درس سنگین و سخت را می خواند. الان دیگر آن دوره تمام شده و نود درصد مردم مملکت ما خدا را شکر همه وکیل و وصی هستند. یعنی به راحتی افراد را قضاوت می کنند به خصوص هنرمندان را که راحت تر هم قضاوت می کنند.  بعد نه تنها هنرمندان و ورزشکاران و چهره ها را به راحتی قضاوت می کنند بلکه در زندگی شخصی شان دخالت هم می کنند. شما مثلا اینستاگرام را در نظر بگیرید. خب فرض کنید بنده در سفر هستم یا همکار عزیزی در سفر است اتفاق ناگواری برای عزیزی در این مملکت می افتد. کافی است شما واکنشی نشان ندهید یا دیر واکنش نشان دهید خیلی راحت گروهی می آیند من هنرمند یا ورزشکار یا سیاستمدار را قضاوت می کنند. یک لحظه فکر کنید شاید بنده سر فیلمبرداری باشم و اصلا اطلاع پیدا نکرده باشم. شاید در جای بیرون شهر و دور افتاده ای باشم اصلا اینترنت در اختیارم نباشد. شاید اصلا من این عزیزی که اتفاقی برایشان افتاده است را نمی شناسم. شاید دو روز طول بکشید تا من بتوانم به امکاناتی دسترسی پیدا کنم که فوت عزیزی را تسلیت بگویم. شاید تصمیم من این باشد بخواهم پیام تبریک یا تسلیت و … را در مطبوعات اعلام کنم. حالا این یک بحث است، جدای اینکه اصلا هیچ فردی اجازه قضاوت صفحه شخصی فرد دیگری را ندارد. من اگر بخواهم مثلا هر حادثه تلخی یا دور از جون فوتی را تسلیت بگویم یا برعکس هر اتفاق خوب و فرخنده ای را تبریک بگویم دیگر صفحه شخصی من از بالا تا پایین باید پیام تبریک و تسلیت باشد. من برای همه عزیزان احترام قائل هستم و ملاحظات لازم را هم بیشتر از هر کسی دارم ولی فکر می کنم بهتر است به جای قضاوت کردن همدیگر یک مقدار به زندگی شخصی خودمان بپردازیم و برای خودمان انرژی بگذاریم».
این سوپراستار پیشنهاد به قول خودش خوشگلی هم برای شما دارد:« من عاشق مخاطبان هستم و از مسیری هم که طی کردم، راضی هستم. البته خیلی کارها را نباید می کردم که خب اگر آن کارها را نمی کردم خیلی بهتر می شد. من یک چیز خوشگلی می خواهم به خواننده های شما یاد بدهم. یک روز صبح که از خواب بیدار شدیم یک صبح تا شب اول روزه سکوت بگیریم. یک صبح تا شب با هیچ کس صحبت نکنیم حتی با خودمان در خلوتمان. دوم یک صبح تا شب قضاوت نکنیم. اگر یک بار توانستیم این کار بکنیم خیلی اتفاق های خوبی برایمان می افتد.»