سلامت نیوز:جراح و متخصص بیماری‌های دندان با تاکید بر اینکه تحت تأثیر بحث تجاری‌سازی ایمپلنت قرار نگیریم، گفت: کسی که می‌گوید من یک‌ روزه روکش دندان شما را روی ایمپلنت قرار می‌دهم از لحاظ قوانین علمی امکان‌پذیر نیست.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از فارس ،امین جلال جلالی گفت: ایمپلنت دانش در حال پیشرفتی است که به ما این امکان را می‌دهد تا عملکرد دندان، زیبایی و سلامت را به دهان باز گردانیم. باید توجه داشت که تحت تأثیر بحث تجاری‌سازی ایمپلنت قرار نگیریم و باید بدانیم مثلاً کسی که می‌گوید من یک‌روزه روکش دندان شما را روی ایمپلنت قرار می‌دهم از لحاظ قوانین علمی امکان‌پذیر نیست و اجازه چنین کاری داده نشده است و فریب تبلیغات ایمپلنت را نخورید.
جلالی یادآور شد: سال‌ها پیش این روش تنها برای کسانی که دندان‌های اصلی خود را از دست داده بودند به کار گرفته می‌شد و با استفاده از این عملکرد را به محیط دهان فرد باز می‌گرداند؛ همچنین در گذشته فاکتورهایی که برای موفقیت ایمپلنت ارائه داده بودند تنها شامل عملکرد خوب آن بود، اما امروزه با ارتقا دانش دندانپزشکی، گرفتن ایمپلنت در محیط دهان و موفقیت آن قطعی است و هم‌اکنون تقاضای مراجعه‌کننده‌ها حول محور زیبایی دندان‌ها یا عملکرد بهتر در جویدن و صحبت کردن می‌چرخد.
وی در مورد حوزه پریودنتولوژی گفت: پریودنتولوژی علمی است که با شروع دندانپزشکی آغاز شده است و در ارتباط با بیماری‌های دهان و لثه است.
این جراح و متخصص بیماری‌های دهان و دندان گفت: علم پریودنتولوژی از لحاظ آکادمیک و غیر آکادمیک در ایران قدمت زیادی دارد. اتفاق جدیدی که در حوزه این علم در ایران و جهان در حال رخ دادن است شامل چگونگی برخورد با عوامل بیماری‌زا در رده سلولی و مولکولی است که در درمان بیماری‌های دهان و دندان نقش مؤثری دارد.
بهتر است بدانید که ایمپلنت پین‌های باریکی است که از تیتانیوم خالص سازگار ساخته‌شده و درون استخوان فک گذاشته می‌شود. دندان متحرک، قابل اتصال به این ایمپلنت‌ها هستند. هنگام انتخاب ایمپلنت میزان استخوان در دسترس، میزان استحکام استخوان و زمان گذاشتن ایمپلنت بسیار حائز اهمیت است.
همچنین ایمپلنت به شکل رسمی و علمی از دهه 1360 در ایران به دنبال نیاز ایجاد شد و پس از دوران جنگ و نیاز رزمندگان برای جایگزینی دندان‌های ازدست‌رفته به‌تدریج روش کاشت دندان رواج یافت. به‌ویژه از اواخر این دهه (سال‌های 67 و 68) ایمپلنت در ایران شکل گرفت. همان‌طور که عنوان شد، ابتدا برای رزمندگان و سپس مجروحان تصادفات مورداستفاده قرار گرفت، اما امروزه شاهد رشد و توسعه آن در مجامع پزشکی و علمی کشور هستیم.