فرهاد اصلانی برای اولین بار لب به گلایه گشود!
فرهاد اصلانی گفت: از زمان شروع کارم در تلویزیون، در حدود 30 مجموعه کار کرده‌ام؛ ولی فکر می‌کنم حتی 30 عکس هم از آن‌ها ندارم و از این بابت متأسفم.
صحبت های فرهاد اصلانی در نشست انجمن عکاسان
علی نیک‌رفتار – رئیس شورای مرکزی انجمن عکاسان سینمای ایران – در نشست این انجمن با بیان این‌که صنف عکاسان سینما یکی از پرسابقه‌ترین صنوف فعال در این حوزه است، اظهار کرد: با تمام فراز و نشیب‌ها، این صنف به فعالیت خود ادامه می‌دهد و در حال حاضر 75 عضو دارد که 40 نفر از آن‌ها به‌عنوان عضو فعال شناخته می‌شوند. متأسفانه این صنف و حرفه در سال‌های اخیر، مهجور واقع شده که سعی می‌کنیم آن را از دیده نشدن خارج کنیم. یکی از مهم‌ترین اتفاقات اخیر در انجمن عکاسان سینما تشکیل کمیته امنیت شغلی بود. بزرگ‌ترین هدف این کمیته ایجاد شرایط و بستری برای فعالیت مناسب اعضای انجمن است.
او ادامه داد: در این یک سال، این کمیته تأثیر خود را نشان داده است. سال قبل، نسبت عکاسان فعال عضو این صنف در مقایسه با عکاسان خارج از صنف، 20 به 80 بود که امسال این نسبت تغییر کرده و 70 درصد عکاسان فعال، اعضای انجمن هستند. در طول این فعالیت یک ساله اتفاقات بزرگی برای ما افتاده که یکی از آن‌ها امضای تفاهم‌نامه با مدیران تولید و صنف دستیاران و برنامه‌ریزان سینما بوده است. بزرگ‌ترین موضوع در این تفاهم‌نامه‌ها، اشاره به رعایت حقوق عکاسان سینما، بخصوص عکاسان عضو صنف است.
نیک‌رفتار همچنین بیان کرد: چند جلسه با تهیه‌کنندگان سینما داشته‌ایم و بیش از 95 درصد آن‌ها نظر مساعد و مثبتی درباره بحث امنیت شغلی داشتند، برخی از آن‌ها هم این موضوع را رعایت کرده‌اند. این جریان تأثیر خودش را گذاشته است. یک کمیته انضباطی هم در حال شکل‌گیری است تا بر روند تعامل و همکاری دو طرفه در تفاهم‌نامه‌ها نظارت کند.
تعریف‌های فردی را کنار بگذاریم
در بخش دیگری از این نشست، یونس صباحی – رئیس شورای مرکزی انجمن مدیران تولید سینمای ایران – با بیان این‌که بحث امنیت شغلی تا به حال در سینما راه به جایی نبرده است، گفت: فارغ از بحث دولت و سیاست‌گذاری، آنچه اهمیت دارد روشن شدن تکلیف عضویت در تمام صنوف سینمایی است. جامعه سینمایی ما شاهد تحول بزرگی است و نسل‌های جوان‌تر وارد کار می‌شوند. وقتی تفاهم‌نامه‌های ما امضا شد برخی رسانه‌ها گفتند که این اتفاق راه را برای کسانی که تازه می‌خواهد وارد شوند، می‌بندد؛ اما این‌طور نیست، بلکه کسانی که می‌خواهند وارد کار شوند می‌توانند از مسیر اصلی و درست آن وارد جریان شوند. کاری که برای حراست از امنیت شغلی می‌توان انجام داد، مشخص کردن موقعیت عضویت کسانی است که به‌شکل ثابت حضور دارند یا قرار است حضور داشته باشند.
او اظهار کرد: البته همه این تفاهم‌نامه‌ها تابع یک تفاهم دیگری است که به تهیه‌کنندگان سینما برمی‌گردد. نیاز است که تفاهم متقابلی بین تهیه‌کنندگان و صنوف دیگر وجود داشته باشد. امیدوارم خانه سینما بتواند این قضیه را پیگیری کند.
صباحی همچنین بیان کرد: یکی از مواردی که باید به آن توجه شود، جلوگیری از تعریف‌های فردی در صنوف است. تعریف‌های مختلف در یک کار جمعی مشکلاتی را به‌وجود می‌آورد. سینما ممکن بود بدون عکس، معنا و مفهومی نداشته باشد، اما این به آن معنی نیست که هر عکسی که ثبت می‌شود متعلق به سینماست. اینجا عکس به‌عنوان یک هنر مطرح است. عکس حرفه‌ای در سینما به اثر سینمایی هویت می‌بخشد و باعث جذب مخاطب می‌شود. متأسفانه قبل از انقلاب هم ضوابط حرفه‌ای در سینما برای این صنف وجود نداشت. اگر وضعیت نظام دستمزدی سامان‌دهی نشود مشکلات همچنان باقی خواهد ماند.
نقش تهیه‌کنندگان از دولت مهم‌تر است
در بخش دیگری این نشست، مصطفی احمدی – رئیس شورای مرکزی انجمن صنفی برنامه‌ریزان و دستیاران کارگردان سینما – گفت: 22 سال بعد از تثبیت صنوف مختلف در سینما، متأسفانه هنوز باید درباره تبیین جایگاه آن‌ها صحبت کنیم. در این میان، نقش تهیه‌کنندگان خیلی اهمیت دارد حتی بیشتر از نقشی که بخواهیم به دولت بدهیم. در سال گذشته فقط 55 درصد اعضای انجمن صنفی برنامه‌ریزان و دستیاران کارگردان فعالیت داشتند؛ اما امسال این عدد به 85 درصد رسیده است. دلیل پایین بودن این درصد در سال‌های گذشته، حضور تهیه‌کنندگان غیرحرفه‌ای در سینما بود که به یک آفت تبدیل شده بود. در سال 94 به‌دلیل حضور تهیه‌کنندگان و کارگردانان حرفه‌ای، شاهد حضور عوامل حرفه‌ای در پشت صحنه سینما بودیم.
او همچنین بیان کرد: برنامه‌ریز، یک حرفه و تخصص است و حضورش می‌تواند تولید یک فیلم را به سامان برساند، در مخارج صرفه‌جویی کند و کیفیت تولید را بالا ببرد. یکی از راه‌های ورود اعضا به حرفه‌ی دستیاری نیز این است که از حضور در گروه کارگردانی کار خود را شروع کنند.
از کارهای تلویزیونی‌ام 30 فریم عکس هم ندارم
فرهاد اصلانی – بازیگر سینما و تلویزیون – نیز در این نشست با اشاره به اهمیت حضور عکاسان در پروژه‌های تلویزیونی و سینمایی، گفت: از زمان شروع کارم در تلویزیون در حدود 30 مجموعه کار کرده‌ام، ولی فکر می‌کنم حتی 30 فریم عکس هم از آن‌ها ندارم و از این بابت متأسفم. در آن دوره، تلویزیون، تهیه‌کننده و کارگردان به عکس اهمیت نمی‌دادند و اگر هم بود با سماجت گریمورها چند عکس ثبت می‌شد. البته رفته‌رفته شرایط بهتر شد. مثلا عکس‌های خوبی از مجموعه «مختارنامه» وجود دارد. در یکی از مجموعه‌هایی که کار می‌کردم، بسیاری از لوکیشن‌ها جزو میراث فرهنگی بودند، اما حتی چند عکس هم از این مجموعه نداریم.
او به علاقه‌اش به حرفه عکاسی و عکاسان سینما اشاره و اظهار کرد: در ابتدا به‌دلیل نقش‌های پرچالشی که انتخاب می‌کردم، تعامل خوبی با عکاس‌ها نداشتم؛ اما بعدها که درک بهتری از سینما پیدا کردم از صمیم قلب ارزش عکس را فهمیدم. اکنون شاهد هستیم که صفحه‌های مجازی و مجله‌ها و مطبوعات سینمایی پر از عکس‌های جلوی صحنه و پشت صحنه شده‌اند و دیدن آن‌ها واقعا لذت‌بخش است. در تمام مدتی که برای فیلمبرداری آماده می‌شویم تا به نتیجه برسیم و ضبط کنیم، عکاس مثل سایه در کنار ماست و حواسش هست که چند عکس خوب هم از پشت صحنه بگیرد. به نظر من، وقتی کاری تمام می‌شود آنچه برای ما باقی می‌ماند همان چند قطعه عکس است.
اصلانی همچنین ادامه داد: من از کار با عکاس‌ها لذت می‌برم. وقتی کار در یک پروژه را شروع می‌کنم، از عکاس خواهش می‌کنم یکی از عکس‌هایی را که از من در سکانس‌های اولیه گرفته، در اختیارم بگذارد تا آن را تمام مدتی که در پروژه مشغول به کار هستم، کنار تلویزیون خانه‌ام بگذارم و از نقش جدا نشوم. امیدوارم بعد از این، به عکس اهمیت بیشتری داده و جدی گرفته شود.
این بازیگر سینما و تلویزیون به مشکلات سینمای دولتی در ایران اشاره کرد و گفت: دولتی بودن سینما باعث می‌شود مشکلات بسیاری برای آن به‌وجود آید، از جمله این‌که وقتی یک فیلم ساخته می‌شود ارگان‌هایی که حق دخالت ندارند، وارد کار می‌شوند و درباره مجوز اکران آن نظر می‌دهند. از طرف دیگر، برخی افراد که فقط عنوان تهیه‌کننده را دارند، پشت بحث جوان‌گرایی کار خودشان را انجام می‌دهند. فکر نمی‌کنم کسی علاقه‌مند باشد که در سینما، محدوده و حصاری به‌وجود بیاید. سینما به تفکر تازه نیاز دارد، ولی حالا شاهد یک نوع بی‌ضابطگی و دورهمی هستیم. مصیبت‌هایی که هر کدام از ما در حرفه خود داریم، به‌خاطر دولتی بودن سینماست و اگر خصوصی بود این‌طور نمی‌شد.
مشکل انتشار عکس‌های پشت صحنه در فضاهای مجازی
محمد فوقانی – عکاس سینما – نیز در این نشست با بیان این‌که امنیت شغلی، آسایش و رفاه برای عکاسان به ارمغان می‌آورد، گفت: اگر امنیت شغلی وجود داشته باشد قدرت خلاقیت و ذوق دوچندان می‌شود و می‌توانیم برای خودمان و خانواده برنامه‌ریزی داشته باشیم و رقابت سالم با همکاران به‌وجود بیاید. هنوز هم در سینما آدم‌های والا و صادقی هستند که دلسوزند و می‌توانند مشکلات را حل کنند. در حال حاضر انجمن عکاسان سینما را خیلی پرانرژی می‌بینم و باید برای رسیدن به شرایط بهتر در سینما دست به دست هم بدهیم.
بهرنگ دزفولی‌زاده – عضو شورای مرکزی انجمن عکاسان سینما – نیز با اشاره به این‌که عکس، ستون اصلی تبلیغات فیلم است، گفت: عکس، هویت بصری یک فیلم را تشکیل می‌دهد. در فیلم آخر آقای فرهاد اصلانی، من در کنار ایشان هستم و می‌بینم که حضور یک بازیگر حرفه‌ای و علاقه‌مند به عکاسی چقدر می‌تواند به عکاس شعف بدهد و باعث شود که او زاویه‌های خوبی را به ثبت برساند. اصلانی همان‌قدر که برای یک پلان زحمت می‌کشد و وقت می‌گذارد، برای عکس هم اهمیت قائل است و این را من در خیلی از بازیگران ندیده‌ام.
او درباره نحوه ورود نیروهای تازه به انجمن عکاسان سینما، توضیح داد: علاقه‌مندان می‌توانند از طریق تهیه‌کننده، آثارشان را ارائه کنند تا برای آن‌ها گواهی صادر شود. ما فهرستی را در اختیار تهیه‌کنندگان قرار داده و شرایط دادن گواهی را هم توضیح داده‌ایم تا شرایطی به‌وجود آید که علاقه‌مندان و کسانی که استعداد عکاسی در سینما دارند، در فیلم‌های سینمایی حضور پیدا کنند. موارد مانند وجود عکس با کیفیت برای ارائه در مطبوعات و تبلیغات، حفظ امنیت عکس و تضمین مواد تبلیغاتی، از نتایج به‌وجود آمدن امنیت شغلی بین عکاسان سینمای ایران است.
این عکاس همچنین بیان کرد: ما یک کمیته آموزش هم تشکیل داده‌ایم تا ضعف‌های به‌وجود آمده در عکاسان سینما برطرف شود و هنگام عکاسی از فیلم، مشکلی به‌وجود نیاید. متأسفانه عوامل فیلم یا بازیگران در طول ساخت فیلم از پشت صحنه عکس می‌گیرند و آن را در شبکه‌های مجازی منتشر می‌کنند که گاهی به نام عکاس منتشر می‌شود. پوسترهایی را دیده‌ام که فقط یک عکس هستند، اما هیچ نامی از عکاس نیامده است و فقط نام طراح برده می‌شود.
منبع : isna.ir
